brandstof voor de moestuin
Daar stond ze dan. Midden op een kruispunt. Auto’s toeterend om haar heen, maar de hare wilde niet meer verder. Haar mooie kleine bolletje. Het bolletje dat ze geheel zelfstandig uit Duitsland had geïmporteerd. Het bolletje waarmee ze in de zomer zonder dak kan rijden. Haar haren in de wind. De zon in haar gezicht. Hij had het begeven. Dat had ze nog nooit mee gemaakt. Tijd voor verbazing was er echter niet. Ze moest handelen. Maar hoe?
Het getoeter achter haar werd luider. Meerdere claxons sommeerden de auto van het tuinMeisje verder te rijden. Haar auto was eigenwijs. Ze probeerde nog eens te starten. De startmotor draaide. Daarna niets.
Zuchtend stapte ze uit. Zichzelf vervloekend dat ze juist vandaag haar ultra strakke kokerrok aan had gedaan. Ze wrong zich uit het bolletje en gebaarde hulpeloos naar de auto’s achter haar, hopend op assistentie. Helaas. Misschien was het nog te vroeg voor medemenselijkheid.
Dan maar op de eerste auto achter haar aflopen en hulp vragen aan de bestuurder achter haar. Het busje van een grote energieleverancier. Zuchtend stapte de man uit. De energie die hij leverde kwam blijkbaar niet van hemzelf. Het Meisje moest iets aanhoren over wijven en auto’s maar hij wist haar auto aan de kant te duwen.
Toen begon het lange wachten.
Er kwam een reparateur. Ook hij kreeg haar bolletje niet aan de gang. De berger moest er aan te pas komen. Een berger met goede ideeën. Het Meisje had vast de verkeerde brandstof had getankt. Dat doen vrouwen altijd. Ze liet het van zich afglijden. Blijkbaar hebben mannen een nogal stereotype beeld van vrouwen en auto’s. Blijkbaar voldeed ze aan dit beeld. Het Meisje in haar kokerrok.
Eenmaal in de garage werd de stemming beter. Het bolletje en het Meisje kregen een warm onthaal. Door mannen met energie. Het bolletje werd naar de behandelkamer gebracht. Het Meisje kreeg koffie van een prettig ogende hipster met een man bun. De garage was warm. Het leven was weer goed.
De brandstofpomp had het begeven. Brandstof. Daar had het haar bolletje dus aan ontbroken. Geen toevoer van voedingsstoffen meer. Ja. Daar kan niemand tegen. Het Meisje niet. Haar auto niet. Haar moestuin niet.
Brandstof voor de moestuin
Haar tuin heeft ook voedingsstoffen nodig. Ze tuiniert op arme zandgrond. Dergelijke grond heeft wat extra brandstof nodig. Nu zijn er meerdere bouwstenen die tezamen het krachtvoer voor haar tuin vormen, maar voor de energievoorziening heeft haar groen fosfor nodig.
Fosfor bevordert de groei van de wortels, de rijping van de vruchten en de vorming van bollen en knollen. Met fosfor moet je niet overdrijven. Het spoelt niet snel uit de bodem, dus meer geven dan de planten aan de bodem onttrekken is niet nodig. Jaarlijkse bemesting met compost en koemestkorrels is genoeg. Het Meisje strooit een handje korrels door de compost en dekt daar in het begin van het jaar haar moestuinbedden mee toe. Zo heeft de bodem voldoende tijd om de meststoffen op te nemen voordat de zaailingen volgend seizoen de grond weer in gaan. Ze kan niet wachten. Wachten tot de zon weer schijnt. Wachten op de energie van het voorjaar.
Gebruik jij liever echt mest? Lees dan dit blog eens.
paardenmest
