moord in de moestuin
Het klinkt eerder als een titel van een spannende detective dan als de kop van een blog van De Meisjes. Moord in de moestuin. Meisjes zijn toch geen moordenaars? Nou, het tuinMeisje wel. Blijkt. Dit blog gaat dan ook over dood en verderf. Brute moord en verdwenen lijken. Over ontvoering en transport naar buitengewesten. Over bizarre moordwapens en nietsvermoedende slachtoffers.
Het Meisje vindt het eigenlijk niks. Moorden. Maar nu moet ze wel. De andere partij begon. Met moorden. Ok, oog om oog, tand om tand is ook niet de stiel van het Meisje, maar echt. Ze heeft geen keus. Haar hele oogst staat op het spel.
Doorgesneden wortels
Het begon met een paar raapstelen. Die lagen lijkbleek op de grond. De wortels bij de grond doorgesneden. Niet meer te redden. Het tuinMeisje is een optimist dus ze zaaide snel nieuwe raapstelen. Die groeien zo snel dat ze net kon doen alsof er niets aan de hand was. Deze week onderging de venkel echter hetzelfde lot. Op apegapen. Met precisie waren de wortels doorgesneden. De venkel was reddeloos verloren. En dat duurt even…. voordat je nieuwe venkel hebt. Het tuinMeisje moest nu echt op onderzoek uit. Wat was hier aan de hand?
Echte detectives voeren eerst een buurtonderzoek uit. Zo ook het Meisje. Gelukkig leverde dat al direct een dader op. Het groen van de buurmoestuinders was namelijk eveneens de keel doorgesneden. Oorzaak: veenmollen.
Veenmol
Veenmollen. Daar had het Meisje nog nooit van gehoord. Het blijkt ook geen mol te zijn, maar een krekel. Een krekel met de voorpoten van een krab. Ze vindt het maar een eng beest om te zien. En nog groot ook. Veenmollen maken hele gangenstelsels. Gangenstelsels waarin ze razendsnel voor- en achteruit kunnen lopen. Dat vindt het Meisje dan wel weer knap. Maar kom op. Geen medeleven met het potentiële slachtoffer. Dat brengt je nergens. Veenmollen leven een paar centimeter onder de grond. Lekker dicht bij hun voornaamste voedsel. Plantenwortels. Volwassen veenmollen eten daarnaast het liefst regenwormen. Ja die zorgen juist voor een beter bodemleven en dus gezonder groen! Veenmollen leven kort. Maar 2 jaar. In die 2 jaar zorgen ze voor zo’n 300 nakomelingen. 300! Daar gaat de oogst van de komende jaren.
Veenmollen verdrijven
Het Meisje was nu vast besloten. Er moest iets gedaan worden. Haar medetuinders hadden alles al geprobeerd. Op vreedzame wijze. De wreedste van allen had iedere veenmol die hij tegenkwam in de sloot gegooid. Rücksichtslos. Dat begreep het Meisje wel. Inmiddels weet ze dat veenmollen kunnen zwemmen. Die fout gaat het tuinMeisje dus niet maken. Maar wat dan? Ze houdt niet van gif.
Aaltjes tegen veenmollen
Op internet bestelde ze nematoden. 10 Miljoen kleine aaltjes die de veenmollen te lijf gaan. Gister zat het pakketje bij de post. Het tuinMeisje had zich bij aaltjes iets anders voorgesteld. Ze dacht een zak met wormpjes te krijgen, maar de aaltjes bleken een klompje lichtbruine klei. Deze klei dient ze in water op te lossen en uit te gieten boven de moestuinbedden. Nu ligt de klei in de koelkast. Dat vindt ze ook geen prettig idee. Net zomin als de gedachte aan moord. Het schijnt namelijk een gruwelijke dood te zijn. Voor de veenmol. Toch gaat het bij de eerstvolgende regenbui gebeuren. Moord in de moestuin. Met voorbedachte rade.
