Nieuw-Zeelandse spinazie in je moestuin
Het tuinMeisje is het gek op spinazie. Hoewel ze het als kind tegen de muren spuugde als er weer eens een lepeltje als vliegtuig naar binnen gewerkt moest worden, is dat later goed gekomen. Zowel met haar smaakpapillen als met de muren. Nu maakt en eet ze regelmatig spinazie. Zowel rauw als gekookt, maar gewokt met een teentje knoflook is haar favoriet.
Toen ze besloot om te gaan moestuinieren was spinazie dan ook een van de eerste groentes die ze zaaide. Lekker snel resultaat. Een paar weken na het zaaien kun je al eten. Toch viel dat nogal tegen met dat eten. Spinazie is best lastig. Zodra je eventjes niet oplet schiet de spinazie door en dat gebeurt vaker dan je denkt. Heb je het druk op je werk of ga je een weekendje weg…vergeet het maar. Zodra je weer aandacht hebt voor je spinazie blijkt dat deze doorgeschoten is, dan verschijnen de bloemen en kun je de plant wel afschrijven. Staat hij nog niet in bloei dan komt dat waarschijnlijk omdat de slakken alles opgevreten hebben. Teleurstelling alom.
Maartens Moestuin
Vorig jaar zag het tuinMeisje Maartens Moestuin op televisie. Voor Maarten heeft ze sowieso al een zwak omdat hij zo fijn schrijft, maar sinds die serie is hij tevens haar moestuin held. Van Maarten leerde ze dat Nieuw-Zeelandse spinazie een uitstekend alternatief was voor gewone spinazie, maar ja dat gewas had heel veel ruimte nodig. Die ruimte had ze niet.
Totdat er onverwachts maar laat in het seizoen nog een plekje vrijkwam op het mini moestuincomplex om de hoek. Dat leek het tuinMeisje een uitstekende reden om Nieuw-Zeelandse spinazie te gaan telen.
Nieuw-Zeelandse spinazie in je moestuin
Nieuw-Zeelandse spinazie is eigenlijk helemaal geen spinazie, maar het schijnt zo te smaken en wordt op dezelfde manier bereid. Ach wat maakt het ook uit.
De bestelde zaden zagen er prachtig uit. Kleine piramides met meerdere zaadjes erin. Het tuinMeisje had ze voorgezaaid in zaaibakjes, want om op zo’n onbekende tuin nu meteen te gaan zaaien. Nee dan nog maar even veilig thuis voorzaaien. Daarna begon het te regenen, te regenen, en te regenen. Na een paar weken moesten de zaailingen gered worden. Alles stroomde over.
Zo belandde de zaaibak op de vensterbank. Eenmaal achter glas ging het ontkiemen rap. Achteraf bleek overigens dat het tuinMeisje een enorme misser had begaan. De zaden van Nieuw-Zeelandse spinazie moeten voor het zaaien eerst een etmaal geweekt worden. Gelukkig had moeder natuur die fout mooi gecompenseerd.
Nu staan de kiemen ferm rechtop. Mooi lichtgroen en stevig. Zodra het eerste echte blad aan het steeltje verschijnt worden ze overgeplant naar een echte pot, totdat ze stevig genoeg zijn om het leven op de nieuwe moestuin aan te kunnen.
Nieuw-Zeelandse spinazie wordt geoogst door de toppen uit de plant te halen. De plant groeit daarna gewoon weer verder. Het tuinMeisje is benieuwd of het bij haar zover zal komen. Nieuw-Zeelandse spinazie kan namelijk niet tegen vorst, maar zover is het nog lang niet…toch?
