rode kool
Tja, daar zit het tuinMeisje dan met een rode kool die geoogst kan worden. En niet zomaar een rode kool. Nee, een prachtige rode kool. Vergrijsd rood, een tint waar interieurstylisten van dromen. Een mooi waslaagje op de bladeren dat ‘s ochtends bedekt wordt door dauwdruppels als parels. Een kunstwerk is het. Puur design. Maar het Meisje lust helemaal geen rode kool. Sterker nog, ze haat rode kool. Hoe haalt ze het dan in haar hoofd om deze kool te kweken?
Het klinkt wee, maar het is de liefde. Soms kweek je als moestuinier groen voor jezelf, en soms ook niet. Nu dus even niet. De man van de moestuin is gek op rode kool en dus staat deze bij het tuinMeisje in de tuin. Tussen de vaste planten omdat hij daar zo leuk bij kleurt en in de volle grond omdat rode kool te lastig is om in een pot te kweken.
Rode kool behoort tot de sluitkolen. Dat klinkt technisch, maar het betekent dat de kolen zichzelf, naarmate ze groeien, blad voor blad inpakken totdat ze een mooie vaste bol vormen. Prachtig toch, dat de natuur zoiets kan maken? Het is wel een heel moeilijk typje, dat is vanaf het zaaien al duidelijk. Rode kool zaai je buiten voor onder glas, in een zogenaamde koude bak. Die heeft het tuinMeisje niet, dus dit deel van de kweek laat ze aan anderen over. Het gekochte mini kooltje is vervolgens in zeer goed bemestte aarde terecht gekomen. Gedurende de hele groeiperiode is rode kool het rupsje nooitgenoeg van de moestuin. Vaak mesten is het devies en vooral veel blijven denken aan de liefde. Heel veel.
Het schijnt dat rode kool nogal eens te lijden heeft onder vogels, maar bij het Meisje in de tuin hebben deze kwetteraars hem niet gevonden. Ook de koolziekte is aan haar tuin voorbij gegaan zodat er nu een prachtig exemplaar klaar staat om te oogsten.
Nu moet hij nog gegeten worden. Daar moet het tuinMeisje nog even niet aan denken, maar het keukenMeisje weet vast een goed recept.
Klinkt heel aantrekkelijk en duidelijk. Jammer dat ik nu weer een jaar moet wachten met het uitproberen! Of kan ik deze nu nog in deze nu nog in de tuin zetten?!
Hoi Dominique, dat vinden de Meisjes leuk, zo’n vraag. Dat duidt op hoop en enthousiasme en dat zijn uitstekende eigenschappen voor tuiniers. Eigenlijk is oktober de oogstmaand van rode kool, dus het simpele antwoord is: ja, je moet nog een jaar wachten. Ai. Gelukkig is er een mogelijkheid. Er bestaat zoiets als weeuwenteelt. Daarvoor heb je de in het blog genoemde koude bak nodig. Dat is een plantenbak met een deksel van glas, waardoor de plant beschermd is tegen de invloeden van de winter, maar toch voldoende licht krijgt. In deze bak kun je in oktober je rode kool zaaien. Het koolzaad zal dan ontkiemen en voor de winter een prachtig donkerrood miniatuur kooltje vormen. In de winter staat de groei stil, maar in maart heeft je miniplantje al een enorme voorsprong op de rest. Dan zet je de rode kool over in de vaste grond en zo kun je in juli al rode kool van eigen tuin eten. Toch mooi 3 maanden eerder dan de rest.