crème de marrons
Het tuinMeisje is geen keukenMeisje. Andersom is het keukenMeisje weer geen tuinMeisje. Verwacht van het tuinMeisje geen ingewikkelde keukencreaties. Daarvoor heeft ze geen tijd. Al haar vrije tijd zit in de tuin. Goed. Ze moet toegeven. Ze heeft ook geen aanleg voor het bedenken van recepten. Het zit er gewoon niet in.
Zo heeft het keukenMeisje weer weinig op met tuinieren. Zij plaatst foto’s op Instagram van bloemen die ze mooi vindt, met de vraag welke plant dit is. Tja. Dan was het tuinMeisje niet in de buurt. Die kent alle planten uit haar hoofd, inclusief de Latijnse benamingen. Aan dat laatste heeft ze overigens niets. Overtollige ballast.
Andersom gebeurt het ook. Wil het tuinMeisje een opgeduikeld recept delen met het keukenMeisje. Roept deze verontwaardigd uit dat er een veel lekkerder recept op de website van De Meisjes van de Moestuin staat. Met dezelfde ingrediënten. Tja. Dan schaamt het Meisje zich diep. Wel gelezen, maar weer vergeten. Hoe stom kun je zijn? Gelukkig kunnen ze er samen altijd hard om lachen. Want de Meisjes zijn ondeelbaar. Ondanks de tegenstellingen. Voorgoed altijd samen. Omdat ze elkaar zo goed aanvullen. Bijna.
Er zijn ingrediënten die het keukenMeisje niet lekker vindt. Dan gaat ze er niet mee aan de slag. Komt zo’n recept niet op de site.
kastanjes
Kastanjes bijvoorbeeld. Onlangs zaten de Meisjes bij te kletsen. Het tuinMeisje vertelde dat ze zoete kastanje puree had gemaakt. Crème de marrons. Het keukenMeisje reageerde nauwelijks, want ja, kastanjes. Totdat ze hoorde dat het tuinMeisje calvados in de crème de marrons had gedaan. Het keukenMeisje veerde op. Calvados. Ja dat was vast een fijne combinatie met kastanjes. Dat wilde ze wel eens proberen. Helaas. Het tuinMeisje had in de verleden tijd gesproken. Alles was al op.
Hierbij het recept. Voor wie wel van kastanjes houdt.
Gebruik tamme kastanjes. De wilde zijn niet eetbaar. Tamme kastanjes herken je aan de bolster. Deze lijkt een beetje op een egel zoals je op de foto ziet. Je kunt het ook zien aan de vorm van de kastanjes. De noten zijn niet helemaal rond. Ze zijn plat aan de onderkant en hebben een klein puntje bovenaan.
een forse jampot crème de marrons
Ongeveer 750 gram kastanjes zonder bolster – 250 gram suiker – het merg van 1 vanillestokje – 3 eetlepels calvados.
Zet met een mes een flink kruis in de bovenkant van de kastanje. Dat is even een klusje. Kastanjes hebben een harde schil. Kook de kastanjes 10 minuten in ruim water. Giet ze af en laat ze heel even schrikken in koud water. Pel de kastanjes als ze nog warm zijn. Hoe kouder ze worden hoe lastiger dit gaat.
Kook de gepelde kastanjes opnieuw in een pan met vers water. Zoveel dat de kastanjes onder water staan.
Na een half uur zijn ze zacht geworden. Haal de kastanjes met een schuimspaan uit de pan want het water heb je straks nog nodig.
Voor een echt gladde crème de marrons pel je de kastanjes nogmaals. Het Meisje was daar te lui voor en gooide de kastanjes met velletje en al in een roerzeef. Zo krijgt ze nog wat vezels binnen.
Bepaal nu hoeveel kookvocht je nodig hebt om tot de juiste dikte van de crème de marrons te komen. In de regel heb je een ruime deciliter kookvocht nodig voor 500 gram gezeefde kastanjes.
Zet het afgewogen kookvocht, de suiker en het merg uit het vanillestokje opnieuw op het vuur en laat dit een paar minuten flink doorkoken totdat de suiker goed is opgelost. Voeg de kastanje puree toe en roer goed door, totdat je een massa hebt die lijkt op dikke jam. Haal de pan van het vuur en voeg nog 3 eetlepels calvados toe.
Vul een goed uitgekookte jampot met de crème de marrons en laat afkoelen. Een heerlijk zoet broodbeleg voor grote meisjes. Of als dessert aangevuld met flink wat Griekse yoghurt.
Is dit je teveel werk? Pof dan de kastanjes in de oven volgens dit recept.
kastanjes poffen
