de moestuin in oktober
Mevrouw? Mevrouw? Nee hè. Weer die man weer onderaan de trap. Weet hij dan niet dat ze helemaal geen mevrouw is? Dat die mevrouw eigenlijk een Meisje is? En daarom dus niet wil reageren. En ook geen tijd heeft? Ze is aan het werk. Er moet een probleem opgelost worden. Daar moet ze over nadenken. Dan moet ze nog een blog schrijven en o ja, ze zit ook middenin een verbouwing. Een verbouwing waarvan ze de Man van de Moestuin heeft beloofd een oogje in het zeil te houden. Helaas neemt dat oogje inmiddels alle ruimte in haar agenda in beslag.
Mevrouw, waar wilt u de aansluiting van uw toiletfonteintje? Hoe hoog wordt de dikte van het terrazzo? Mevrouw ik zou wel een kopje koffie lusten. Dus mevrouw rent heen en weer. Zet koffie. Weet eigenlijk ook niet hoe dik de laag terrazzo wordt. Belt met de terrazzo meneer. Die een antwoord geeft, waar Bob de bouwer grote twijfels over heeft.
Ze vervloekt zichzelf. Vervloekt haar voorliefde voor oude huizen met hun authentieke details en een doorleefde sfeer. Vervallen en krakkemikkig zal ze bedoelen.
Ze houdt zichzelf voor dat het alleen maar mooier wordt, maar intussen wordt ze gek. Gek van de vragen. Gek van het stof. Ze moet naar buiten. Naar haar moestuin. Haar veilige en heilige plaats. Na 10 minuten met haar handen in de aarde, is ze alle stress vergeten. Haar longen gevuld met frisse lucht in plaats van stof, haar hoofd vol oplossingen in plaats van problemen.
De moestuin in oktober
Het is daar ook niet zo netjes als ze gehoopt had. Soms verloopt een tuinjaar anders dan verwacht. Toch geniet ze van de knaloranje goudsbloemen die enthousiast gebruik hebben gemaakt van haar afwezigheid en zich overal uitgezaaid hebben. Stralend staan ze in de laagstaande zon. Daarnaast de overdadige bloei van de bloemen van de kastanjewortel die ze stiekem alleen maar zaait vanwege deze prachtige schermbloemen. De rust daalt weer over haar heen. Nu lekker aan de slag.
Gelukkig is er in de moestuin in oktober nog genoeg te doen. De bedden die leeg raken, bedekt ze met een dikke laag afgevallen bladeren. Omdat ze tuiniert op arme zandgrond kan haar aarde elk beetje voeding gebruiken. Ze bemest de grond nog niet. Dan is de mest er in het voorjaar alweer uit gespoeld.
Bollen in de moestuin
Ze poot alvast uien, sjalotten en knoflook. Deze kan ze ook in het voorjaar planten, maar in dit blog lees je dat winterteelt gemakkelijker is.
Nu ze toch met het planten van bollen bezig is, zet ze meteen een paar sierbollen in de moestuin. Met winterakonieten, sneeuwklokjes en krokussen kan ze in de eerste drie maanden van het jaar al bijen naar haar tuin lokken. Dat is weer belangrijk voor de bevruchting van peren
Haar peren kan ze nu oogsten. Net als de laatste mais. Haar vijgen laat ze nog even staan. Ze zijn nog niet rijp, maar wie weet wat de laatste zonnestralen nog kunnen bewerkstelligen.
Ze oogst nog wat cavolo nero en bevoelt verwachtingsvol de wortelknollen van haar knolselderij en pastinaak. Deze groentes zijn allemaal winterhard.
Eenmaal terug van de tuin neemt Bob het tuingereedschap van haar over dat hij, balancerend over het geraamte van vloerbalken, naar de schuur in de achtertuin te brengen. Wat een thuiskomst. Wat een galante man. Eigenlijk is ze wel blij met deze Bob. Nu moet hij alleen nog leren dat ze geen mevrouw is.
Als haar vijgen toch niet meer rijp worden, dan konfijt ze haar onrijpe vijgen. Vindt Bob ook vast lekker.
wat kun je doen met onrijpe vijgen?
Pingback: microgroenten zaaien in de moestuin - de Meisjes van de Moestuin