het raadsel van de radicchio
Het is een raadsel. Ineens waren ze verdwenen. Zoek, kwijt, weg, foetsie. Geen spoortje achtergelaten. Niets meer te zien. Een paar kuiltjes herinneren nog aan de plek waar ze hebben gestaan. Er is nog 1 radicchio over. De dapperste. The last man standing. O nee, dat is altijd de dader. Afijn. Naast de als enige resterende radicchio stonden afrikaantjes. Zou dat de dieven hebben weerhouden? Het tuinMeisje weet het niet.
Een hele rij radicchio naar de gallemiezen. Daar baalt ze flink van. Daar heeft ze deze groente niet voor gekweekt. Daar is ze niet elke dag voor naar haar moestuin gefietst. Om de boel te laten kapen!
Sinds het tuinMeisje de moestuin niet meer in haar achtertuin heeft, merkt ze dat je een moestuin nooit alleen hebt. Er zijn veel mee-eters. Dat heeft ze inmiddels wel geleerd. Door het jaar heen is er veel aangevreten, opgevreten of ontworteld. Nu de radicchio. Toch is dit anders. Deze plant is gewoon verdwenen. Niet één voor één. Niet langzaam. Nee, een hele rij tegelijk.
Het tuinMeisje is gek op detectives. Ze vindt het een sport om te achterhalen wie de dader is. Op de moestuin. Meestal is dat niet heel ingewikkeld. De daders zijn over het algemeen weinig subtiel en laten duidelijke sporen achter. Nadat ze de dader heeft opgespoord kan ze actie ondernemen tegen veenmollen, slakken, muizen of vogels. Maar nu? Het is een raadsel. In de grond zit geen enkele wortel meer. Boven de grond zijn evenmin aanwijzingen. Geen aangevreten blad. Geen langzaam verdwijnend groen. Niets van dit alles. Geen voorbereidend werk. Alles in één nacht weg. Een rij kuiltjes resteert in de grond. Dat is alles.
Ze had zich er zo op verheugd. Haar radicchio.
Hoe kweek je radicchio?
Het is een misverstand dat radicchio sla is. Dat heeft te maken met het uiterlijk. Een klein rood kropje. Toch is radicchio geen sla. Het is familie van chicorei dus eveneens van andijvie. Het wordt ook roodlof genoemd, maar dat klinkt toch een stuk minder exotisch. Radicchio wordt wel als sla gegeten of met sla vermengd. De smaak is licht bitter. In tegenstelling tot de andere Italiaanse groente die het tuinMeisje beschreef, cavolo nero, werd radicchio in Nederland vroeger niet gekweekt. Dat is iets van de laatste decennia.
Radicchio is een typische najaarsgroente die geteeld kan worden op grond die vrijkomt nadat je de eerste zomergroente hebt geoogst. Zaai in juli ter plaatse in een rijtje. Omdat je in de zomer zaait is het zaak om goed water te blijven geven. Anders drogen de zaailingen uit. Geef tegelijkertijd ook wat extra mest. Het gewas heeft in ons klimaat een beetje weinig tijd om te volgroeien.
Na de eerste zaadlobben verschijnen prachtige gekleurde blaadjes. Dit lijken losse blaadjes sla. Groen met een klein tipje rood. De plant ziet er totaal niet uit zoals je hem uit de supermarkt kent. Na een week of 6 begint de radicchio een krop te vormen. Deze krop wordt in de loop der tijd steeds steviger. Prachtig om te zien. Het lijkt wel een Middeleeuws schilderij. Rondom de rood met wit geaderde krop een krans van glanzend groen blad. Een vleugje rood, her en der verspreid. Nu de krop wordt gevormd volgt het grote wachten. Het wachten op het juiste moment om te oogsten. Helaas hebben anderen dat al gedaan. Maar wie? Het is een raadsel. Het raadsel van de radicchio.
