lofzang op laurier
Zo. Het zit er weer op. Wat een zaligheid. Voor haar ligt een uitgestrekte kerstvakantie te wachten. Achter haar bomvolle kerstdagen. Ze vindt het een wonder dat er mensen zijn die uitkomen met slechts twee kerstdagen. Bij haar lukt dat nooit. Het vergt heel wat organisatietalent om iedereen die haar lief is te zien tijdens deze dagen. Teveel families, die te ver uit elkaar wonen en te verschillende wensen hebben. De man en het Meisje racen van hot naar her voor uitgebreide zoenen, kerstwensen en kerstmaaltijden. En als ze één van de dagen thuis zijn, staan ze in de keuken om te koken voor de laatste familieleden die ze nog niet hebben gezien.
De dag na Kerst verzuchten ze dat ze het volgend jaar anders zullen doen. Elk jaar weer.
Vandaag hebben ze het verdiend vinden ze. Deze rust.
Laat er nu een plant zijn die rust belooft als je de blaadjes verbrandt. Een plant die iedereen over het hoofd ziet, zowel in de tuin als in de keuken. Een struikje dat eigenlijk een kruid is. Een kruid waarvan het tuinMeisje bijna 100% zeker weet dat ook jij het deze Kerst hebt gebruikt in de keuken. Omdat je het kunt gebruiken in stoofschotels, soepen, sauzen. Omdat je het gebruikt om groente mee in te maken. Misschien zelfs omdat je het gebruikt hebt om een kerstkrans van te maken. Nee, het is geen nieuw geïmporteerd kruid. We gebruiken het al eeuwen.
Had je het geweten als de naam van het kruid niet bovenaan het blog had gestaan? Vast niet. Laurier is de Assepoester van de keukenkruiden en dat is volledig onterecht. Alle andere winterkruiden zijn flamboyant aanwezig. Denk maar eens aan het donzige aantrekkingskracht van het blad van salie of de zeer aanwezige geur van rozemarijn. Zo niet de laurier. Laurierblad vormt een delicate ingetogen basis in de keuken. Vandaar dat het tijd is voor een lofzang op laurier.
Laurier is een sterk vertakt houtachtig struikje met meerdere opgaande takken. De steelaanzet naar het blad is bijna rood. Het blad is stevig met een frisgroene, een beetje wasachtige glans. De onderkant is iets lichter van kleur. Het blad zit vol etherische oliën. Dat ruik je zodra je met je vingers over het blad wrijft. Daaraan herken je meteen het keukenkruid laurier (laurus nobilis) tussen al zijn, eveneens groenblijvende, familieleden.
Laurier heb je niet alleen in de tuin omdat je het blad in de keuken gebruikt. Nee. Gewoon omdat hij zo mooi is. En altijd groen blijft. En groen bijzonder is in de winter.
Laurier is niet volledig winterhard, maar kan heel wat hebben. Pas bij -12 graden krijgt een laurierstruikje het moeilijk. De kans dat dit gebeurt is aan de kust, waar het Meisje tuiniert, niet zo groot. Mocht bij jou de kans op strenge vorst groter zijn dan kun je laurier ook in een pot kweken. Bijvoorbeeld eentje in bolvorm. Op een stam. Heel elegant.
Er is maar één nadeel. Laurier is lastig uit zaad op te kweken. Laurier stekken gaat al gemakkelijker, maar het duurt maanden voordat een laurierstek wortelt. Zo geduldig is het Meisje niet. Ze heeft deze zomer een klein plantje bij de kweker gekocht. Hier gaat ze een grote sterke struik van maken en daar is weinig voor nodig. Als de plant in april bloeit geeft ze ter aanmoediging wat extra mest. Heb jij voor het elegante type gekozen? Snoei deze dan na de bloei weer terug in bolvorm.
Dit snoeiafval vormt je nieuwe voorraad. Bindt de takjes met een touwtje bijeen en droog ze buiten. Of in de keuken. Dat staat niet alleen gezellig. Je hebt meteen een belangrijk ingrediënt voor het kerstdiner van volgend jaar bij de hand. Wel zo rustgevend.
Ik kan het! Opkweken uit een stekje! 3 stekjes glimmen me tegemoet in een kasje. Bijna klaar om de grote wereld in te gaan in het voorjaar. En teveel aan blaadjes zijn heerlijk om te branden in huis…ruikt helemaal rustgevend….zo net na je drukke kerstmarathon!
Wat ontzettend goed van je! Je hebt blijkbaar veel meer geduld dan het tuinMeisje 😉