pompoen kweken
Ze kan het gewoon niet zo goed: pompoen kweken. Het Meisje en pompoen is haar hele leven al geen gelukkige combinatie. En dat terwijl ze het ontzettend lekker vindt, maar daar kwam ze pas laat achter.
In het gezin waar het Meisje in opgroeide stond pompoen niet op het menu. Er werden aardappelen, groente, vlees, stamppot of soep gegeten. Af en toe maakte haar moeder een salade. Soms met aardappels, soms met bietjes. Net wat er geoogst kon worden. Haar vader had een moestuin. Daar werd gekweekt wat er werd gegeten. Geen pompoen dus.
Het Meisje kwam er pas achter dat ze pompoen lustte, toen ze de pompoensoep van het keukenMeisje proefde. Romig, zacht en warm. Pompoen is gewoon een heel behaaglijke groente. Pompoen is instant comfort in het najaar. Als het je tenminste lukt om dit groen in de zomer te kweken. Het Meisje probeert het sindsdien. Zonder succes.
Pompoen kweken
Vaak ligt dat aan haarzelf. Omdat ze de zaadzakjes niet leest. Of omdat ze niet nadenkt over de benaming van een pompoen. Als je pompoen zaait met de naam Gele Reuzenaar dan kun je verzinnen dat deze pompoen geen kleine vruchten oplevert. Dan moet je zo’n pompoen ook een reuzegrote plek geven. Anders wordt het niets.
Ze is niet helemaal alleen verantwoordelijk voor de mislukkingen. Het ligt ook een beetje aan haar grond. De moestuin van het Meisje ligt tegen de duinen. Zij kweekt haar groente dus in fluffige zanderige grond. Van die grond waar het water direct doorheen loopt. Pompoen is echter een gulzig type dat heel veel water en nog meer mest nodig heeft.
In het najaar zag het Meisje op de Instagram site van Rabarbies dat zij onder de struiken een aantal volgroeide pompoenen hadden gevonden. Volledig verwaarloosd, en toch intact en oogstrijp. Dit waren pompoenen die overal en altijd groeiden. Deze moest het Meisje hebben. De pompoenen hadden de naam Australian Grey. Geen naam waar ze achterdochtig van hoefde te worden. De Rabarbies droogden de zaden en stuurden ze op naar het Meisje. Nu hoopt ze dat ze het eindelijk zelf kan. Pompoenen kweken.
Ze heeft haar grond deze winter opgeleukt met bladaarde en oude stalmest. Nu moet het toch echt gaan lukken.
Pompoen zaaien
Het Meisje heeft haar pompoenzaden binnen voor gezaaid. De zaadjes netjes op hun kant in de aarde geduwd. Deze manier van zaaien is het meest safe omdat er ergens een onder- en bovenkant aan de zaden moet zitten, maar het Meisje kan dat nooit zien. Als je ze op hun zijkant zaait, is de weg naar boven nooit heel lang.
Nu na IJsheiligen gaan de zaailingen naar buiten. Ze heeft een enorm bed leeggeruimd waarin de pompoenen en de courgettes samen kunnen spelen. En nu maar hopen en bidden dat het Meisje er eindelijk in slaagt om haar eigen pompoenen te kweken. Duim je mee?
Als je nog niet genoeg hebt van de pompoen missers van het Meisje, dan lees je hier haar geestige verslag van het drogen van pompoenpitten. Je mag één keer raden. Het is niet gelukt.
