rode biet
De Meisjes denken continu na over de Meisjes. En dat klinkt navelstaarderiger dan het is. Iedere week proberen ze een paar uur bij elkaar te komen en dan worden er heel wat drankjes uitgeprobeerd of koekjes gegeten, maar bovenal wordt er gelachen om de blunders die ze maken in het dagelijkse leven. Zelfrelativering is voor de Meisjes een groot goed. De wereld is al zo serieus. Zo ontstond het idee om een nieuwe categorie toe te voegen aan de website. De missers van de Meisjes. Dat was het moment waarop de creativiteit begon te stromen. Tussen denken en doen zit nog wel eens wat tijd bij de Meisjes, maar let maar op. Binnenkort lees je er meer over.
De Missers van de Meisjes
Missers. Hoe erg is het met je gesteld als je creativiteit begint te stromen bij het woord missers? Daar mogen anderen over oordelen. Bij het tuinMeisje gaat in ieder geval veel mis. En niet alleen in haar echte leven. Ook in de moestuin. Vaak is dat omdat de natuur nu eenmaal grillig is, maar minstens net zo vaak omdat het tuinMeisje dom bezig is geweest.
Rode biet kweken
De grootste misser van dit jaar betrof de rode biet. Nu hadden er prachtige rode, of eigenlijk oranje, bieten uit de aarde moeten komen. Het tuinMeisje had er moeite voor gedaan en de bijzondere Burpee’s Golden besteld via internet. Een feest van oranjegele bieten met prachtig gele stengels en fris geaderd blad. De pot werd gevuld met goede aarde en voldoende voeding in de vorm van koemest korrrels. Daarna begon het grote wachten. Niets moeilijks aan. Toch ging het mis, niets, noppes, nada, geen oogst. De bietjes op de foto zijn dan ook van vorig jaar.
Rode biet in pot
Wat ging er dan mis? Hebberigheid en doorgeslagen efficiency.
Het tuinMeisjes had bedacht dat de potten en bakken waarin ze tuiniert, opgeleukt konden worden met eetbare of geneeskrachtige bloemen. In dit geval droomde ze van een mooie combinatie van rode biet met goudsbloemen. Een leuke en spannende tango in oranje en geel. Twee vliegen in 1 klap. De goudsbloemen bloeien al vroeg en blijven dat de hele zomer doen. De bieten zouden in de tussentijd onder de grond prachtige knollen vormen waarna ze in de herfst, als de goudsbloemen uitgebloeid zijn, konden worden geoogst. Niet dus. De goudsbloemen slingerden en sliertten al snel door de pot heen. Een zeer onesthetische wirwar waar geen bloem in kwam. De rode bieten zagen door het enthousiaste gewoeker van de goudsbloem geen kans om zelf blad te vormen. Laat staan een biet. Daar zat het tuinMeisje dus, met dubbel niks. Geen goudsbloemen, geen bieten. Wat leert ze hiervan? Dat meer en mooier niet altijd beter is. Iedere plant heeft zijn eigen ruimte en moment nodig om te kunnen stralen. De natuur is al mooi genoeg.
