schijnaugurk
Zo. Koningsdag zit er weer op. Het viel niet mee dit jaar. Wat een weer zeg. Wachtend op een zonnetje zodat het tuinMeisje zich in het feestgedruis kon storten, las ze de oude kranten nog eens door. Er stonden nogal wat voedselwetenswaardigheden in. Eerlijk gezegd is het tuinMeisje niet zo geinteresseerd in voedingshypes. Er is veel schone schijn en buitenkant in voedselland. Toch leest ze er over. Ze moet tenslotte een beetje mee kunnen praten met het keukenMeisje die wel van alle hypes op de hoogte blijft en desondanks fijn onhyperig blijft koken.
Een gekleurde berg suiker
Al lezend bleef er een zin hangen uit een krantenartikel: “fruit is nothing but a colourful bag of sugar”. Zo. Dat kwam wel aan. Ze heeft altijd gedacht dat fruit gezond was. Nou ja, dat is het natuurlijk ook. Vruchten leveren vitamines en vezels en….. suikers. Het Meisje leefde nog in de veronderstelling dat er goede en slechte suikers waren, maar volgens het artikel blijkt het lichaam helemaal geen onderscheid te maken tussen suiker uit een sinaasappel en suiker uit de fabriek. Logisch eigenlijk. Gelukkig wist de moeder van het Meisje dit niet. Het tuinMeisje is namelijk suikervrij opgevoed. In plaats van snoep kreeg ze fruit. En fruit vindt ze nog steeds ontzettend lekker. Ondanks of misschien wel dankzij de suikers. Afijn. Ze gaat zich niet druk maken. Ze voelt zich er goed bij. Fruit is altijd nog beter dan een zak drop.
Schijnaugurk
Het krantenartikel moet nog wel een beetje landen. Ze schrijft voor de zekerheid maar een blog over een schijnvrucht. Lekker veilig. Overigens wel een schijnvrucht waarvan ze vindt dat iedereen hem in de tuin zou moeten planten. Terwijl bijna niemand dit doet. De schijnaugurk.
Waarom dit gewas zo heet is het tuinMeisje een raadsel. Hij lijkt niet op een augurk. Het blad niet. De bloem niet. De vrucht niet. Maar wat een plaatje. Wat een feest voor het oog. Deze akebia quinata is een klimplant. Hij slingert zichzelf langs een steun omhoog en zit binnen de kortste keren bovenin zijn begeleider. Jouw boom bijvoorbeeld. Of die van de buurvrouw. Zonder deze boom te wurgen overigens. De schijnaugurk heeft prachtig frisgroen blad. Ieder blad is samengesteld uit vijf eivormige blaadjes. De klimmer is wintergroen als het niet te hard vriest en dat is in de 10 jaar dat deze plant in de tuin van het Meisje staat nog niet gebeurd. De schijnaugurk kan volledig in de schaduw staan. Ook al zo’n voordeel.
Eetbare bloemen
En dan de bloemen. De schijnaugurk bloeit al in april met schitterende bloementrosjes in een kleur die mooi afsteekt tegen het frisse groen. Donkerrood. Bijna bruin. Deze bloemen ruiken naar chocolade. Een vleugje vanille misschien. Natuurlijk zijn ze eetbaar. Evenals het blad en de vruchten. Anders zou het Meisje er niet over schrijven. Blijkbaar speelt de schijnaugurk ook een belangrijke rol in de Chinese geneeskunst. Maar daar heeft het tuinMeisje ook al geen verstand van.
Dank jullie meisjes voor dit leuke artikel.ik wist niet dat hij eetbaar was.
Graag gedaan! Wij wisten tot vorig jaar ook niet dat hij eetbaar was terwijl hij toch al 10 jaar in de tuin staat 🙂
leuk , dank je voor de info , heb net mijn schijnaugurk ontvangen , en wist dat hij mooie was , maar dat hij dan nog eetbaar was is me een aangename verassing , en hoe is de smaak daarvan dan , chocolade met vanille ? 🙂 dank je nog en prettige dag verder , doeie carl uit Belgie
Hoi Carl, Dank voor je compliment. Wat leuk dat jij ook een schijnaugurk hebt! Bij ons staat hij nu weer in bloei en de smaak lijkt inderdaad op de geur. Hoe zonniger hij staat, hoe geuriger hij is.