zaden cadeau geven
Dit jaar is alles anders. Vanwege een rondwarend virus zit iedereen met vierkante ogen achter een computer. Werken, vergaderen, afspraken. Alles en iedereen is op afstand. Omdat ze vastbesloten is niet ziek te worden, komt het Meisje ook niet graag meer in de stad. Veel te veel mensen, veel te veel gedoe.
Ze zit dus zelfs voor het kopen van haar kerstcadeaus achter de computer. Saai! Het wordt tijd voor een andere klus: zaden opruimen. Een fijne afwisseling en noodzakelijk in de winter om een onoverzichtelijke chaos in het nieuwe moestuinseizoen te voorkomen. De meeste zaden gebruikt ze maar een jaar. Vooral omdat ze het leuk vindt om elk jaar andere gewassen te kweken, maar het zou ook een behoorlijk saai blog opleveren als ze jaarlijks dezelfde groentes kweekt. Het gevolg is dat ze altijd veel zaden over heeft.
Al ordenend krijgt ze een ingeving. Ze kan deze zaden cadeau geven. Het is bovendien een mooie idee dat de zaden die zij niet meer gebruikt, het jaar daarop bij vrienden of familie in de tuin zullen ontkiemen. Van de gedachte alleen al wordt ze gewoon blij.
Miss Wilmott’s ghost
Het doet haar denken aan Miss Ellen Wilmott. Deze gefortuneerde Britse dame gaf haar zaden ook weg, maar deed dat net iets anders. Miss Wilmott was rond 1900 één van de twee vrouwelijke leden van de gerenommeerde RHS (Royal Horticultural Society). Om de overige 58 mannelijke leden van de RHS te jennen droeg ze bij wederzijdse tuinbezoeken altijd het zaad van een gigantische grijze distel in haar jaszak. Dit zaad strooide ze ongezien in de borders, waardoor alle mannelijke tuiniers het jaar daarop ineens reuzendistel in hun tuin hadden staan. Verassing! Daar gingen de zorgvuldig geplande Engelse borders van de heren. Het Meisje kan erg lachen om zoveel brutaliteit en tegendraadsheid. De plant zelf: Eryngium giganteum heeft vervolgens de bijnaam Miss Wilmott’s ghost gekregen. Vind ze ook leuk.
Zaden cadeau geven
Maar goed, geen geesten in de tuinen van de kennissen van het Meisje, want zij strooit niet ongemerkt. Daarvoor is ze dan toch weer te aardig. Ze gaat de zaden cadeau geven en ziet een duidelijke win-win situatie. Een blij Meisje en blije vrienden. Ze kan van haar levensdagen niet alle zaden gebruiken die ze heeft geoogst. Net zomin als ze alle zaden kwijt kan die in de zakjes zitten die ze heeft gekocht. Bovendien heeft zaad een beperkte houdbaarheidsdatum, dus zolang de zaden daar nog niet overheen zijn, kan ze gemakkelijk uitpakken met haar groene cadeaus.
Zaadzakjes
Die zaden zitten bij voorkeur in leuke zelfgemaakte zakjes, maar dat is nu net niet het sterkste punt van het tuinMeisje. Wel koopt ze in virusvrije jaren altijd zaadzakjes in het buitenland. Aan originele zakjes heeft ze dus geen gebrek. Nu kan het Meisje zich voorstellen dat jij niet zo’n idiote tik hebt en geen zaadzakjes verzamelt. Op internet zijn gelukkig prachtige en gratis formats voor zaadzakjes te downloaden. De favoriete zakjes van het Meisje vind je achter deze link. Maar ja, dan moet je dus wel weer achter je computer kruipen. Ook zaden cadeau geven kan dus niet altijd zonder muisklikken.
Ben je benieuwd hoe lang je zaden kunt bewaren? Dat lees je in dit blog.
