zoethoutgras
Ineens is het tuinMeisje de trotse bezitter van zoethoutgras. Nou ja trots. Ze weet nog niet wat ze ermee moet. Of wat ze ervan kan maken. Hoe het Meisje aan zoethoutgras komt? Hebberigheid. Hebberigheid in combinatie met impulsiviteit. Het Meisje weet het snoepgoed dat door slimme marketeers bij kassa’s opgesteld staat ter bevordering van dit soort impulsaankopen, keurig te weerstaan. Dat lukt haar echter niet met groen. Er is altijd wel een reden te bedenken waardoor dit ene bijzondere gewas absoluut niet in haar tuin mag ontbreken.
Zo ook vorige week. Het Meisje en de Man van de moestuin waren in het tuincentrum omdat de pomp in de vijver het begeven had. In dat soort gevallen moet de Man mee, want techniek. Het Meisje is gestopt met pretenderen dat ze overal verstand van heeft. Terwijl de Man alle pompen inspecteerde op vermogen, aansluitingen, hulpstukken en andere onderdelen die de prijs op konden drijven, dwaalde het Meisje richting de kruiden. Nieuw: acorus gramineus “licorice” ofwel zoethoutgras. Zoethoutgras? Dat kon toch niet? Zoethout is een wortel. Dat weet ze heus wel. Bovendien stond nergens op het plantenlabel een aanduiding over de hoogte van het gewas of de standplaats. Dit sloeg dus nergens op. Volksverlakkerij. Idioterie. Daar doet dit Meisje niet aan mee.
Toch even proeven. Stiekem scheurt ze een stukje van het blad. Verdomd, het smaakt naar zoethout. Misschien een beetje drop of anijs. En het is een gras. Dat staat leuk tussen de andere bladvormen van de kruiden. Zou het vanuit esthetisch oogpunt zelfs niet nog mooier zijn om de grassen die ze in haar borders heeft, qua vorm terug te laten komen in haar kruidenbak? Ja eigenlijk zou dat haar hele tuinontwerp ten goede komen! Het zoethoutgras belandt in haar winkelwagentje.
Nu alleen nog even opzoeken hoe hoog het wordt en in welke groeiomstandigheden het gras het beste tot zijn recht komt. Zoethoutgras wordt zo’n 50 centimeter hoog. Prima hoogte. Daar kan ze mee leven. Zoethoutgras is van oorsprong een moerasplant en dient vochtig te staan. Oei. Dat wordt niks in haar kruidenbak. Deze houdt ze juist vrij droog vanwege de Mediterrane kruiden. Het grasje moet dus naar de moestuin. Dat valt een beetje tegen.
Ok, dan de recepten. Dat ze er thee van kan zetten kan ze zelf wel bedenken. Ze wil meer. De website die het gras verkoopt insinueert dat zoethoutgras gebruikt wordt in de Thaise keuken. Evenals de buitenlandse websites die ze erop naslaat. In Thaise recepten wordt echter niet gerept van zoethoutgras als ingrediënt. Het Meisje begint te vermoeden dat ze er weer is ingetuind. Letterlijk.
Uiteindelijk vindt ze een Zuid-Afrikaanse site met tips voor het gebruik van dit grasje. Daar wordt het gebruikt om rijst of couscous smaak te geven door het gras mee te koken. Daar kan ze wel wat mee. Gelukkig is het zoethoutgras geen volledige miskoop geweest. Of toch wel?
Leuk, maar jammer dat je geen update geeft en dat je de naam van die SA-site er niet bij zet.
Ik heb er sinds kort ook een 🙂
Dat vinden we zelf ook jammer want inmiddels kunnen we de site niet meer vinden. We hebben destijds rijst gezoet met wat blaadjes zoethoutgras en vanille om op deze manier rijstpudding te maken. Dat was heerlijk.
Helaas heeft het zoethoutgras de winter niet overleefd. Goed om te weten dat dit gras toch echt natte voeten nodig heeft. Dan kun jij er in ieder geval langer van genieten.
Ik heb al een aantal jaren zoethoutgras in de tuin staan op droge zandgrond. Ik gebruik in thaise curry, maar wel gekneusd en in een krullenbol, want het blijven bij mij taaie slierten. Met rijst nooit geprobeerd, maar goede suggestie.
Het geeft net een beetje extra smaak en zo hoef je de slierten zelf niet te eten. Die zijn inderdaad taai.
Ik ga Dropshot maken van zowel het zoethoutgras als de dropplant die er pal naast staat.
In combinatie met drop natuurlijk.
Denk eerst extract met kokend water met de planten,..daarna drop en suiker en alcohol toevoegen in de juiste verhoudingen..
Zeg meisjes van de moestuin hebben jullie tips..?
Hi Carlos,
dat klinkt lekker! Eigenlijk hebben we niet echt een tip. Gebruik je ook de bloemen van de dropplant? Die moeten voor een mooie kleur zorgen, hoewel de drop de likeur waarschijnlijk weer donker maakt. We zijn overigens erg benieuwd naar de uitkomst, laat je het ons weten?
Liefs, de Meisjes
Ik weet dat het al een oude post is, maar ik reageer toch even 😉
Zelf heb ik in dezelfde opwelling, minus vijverpomp, gekocht.
Ik heb sinds juni een volkstuintje dus was aan het rondsneupen bij
tuincentrum.
Op de tuin heb ik ook pepermunt en rozemarijn staan. Toen ik een keer
wat geoogst had, deed ik die drie maar even in eenzelfde zakje om mee
naar huis te nemen.
Toen ik thuis het zakje weer opende rook het heel erg lekker, dus nu
drink ik zo af en toe dit mengsel als kruidenthee.
Hoi Sandra, wat een heerlijk toeval. Dat gaan wij ook eens proberen!