aardappel
Het Meisje is helemaal geen aardappel eter. Het regent negatieve associaties in haar hoofd als ze aan aardappelen denkt. Donker, somber, benauwd, kleinburgerlijk, Een beetje de sfeer van de Aardappeleters van Van Gogh. Anderen zien warmte, zij krijg de kriebels.
Aardappels wieden
Dat werd er in haar middelbare schoolperiode niet beter op. Haar klasgenoten gingen bollen pellen in grote, muf ruikende donkere schuren, maar zij was liever buiten. Dan was wieden op het land toch een uitstekend alternatief? Samen met haar vriendinnetje fietste ze op de eerste dag naar de stadsboerderij. Daar werden de meisjes in een busje naar een gigantisch aardappelveld in de polder gereden. Rijen en rijen aardappelen. In iedere rij een gehurkte scholier die met de hand het onkruid rondom de aardappels weg stond te halen. De moed zonk het Meisje in de schoenen. Haar vader had daar een schoffel voor. Waarom kon dat hier niet?
Geduldig begon ze al het groen rondom de plant uit te trekken. Na een uur zag ze tot haar verbazing dat haar medescholieren al halverwege het veld waren. Terwijl ze zelf net 10 meter achter de rug had. Wel was er in haar rij geen zweem van groen meer te zien. In tegenstelling tot de andere richels. Toch was de boer niet verder van haar diensten gediend. Sindsdien weet ze dat perfectionisme niet in elke omstandigheid een goede eigenschap is. Maar dat terzijde.
Aardappels in pot
Terug naar de aardappel. Aardappelen zijn namelijk gemakkelijk in een pot te kweken dus vandaar dat ze het dit jaar toch maar eens heeft geprobeerd. En het is leuk. In het voorjaar heb bestelde ze pootaardappelen. Dat is tevens het moment waarop je moet kiezen of je een vroege of een late soort neemt. De vroege types kun je al eind maart poten. De late van half april tot half mei. Het Meisje koos late, dus in mei heeft ze de krieltjes in een grote pot met potgrond gelegd. Daar kwam nog een decimeter aarde overheen. Daarna hoefde ze alleen de plant weer met aarde te bedekken zodra het loof 10 centimeter boven de grond stond. Voor de zekerheid herhaalde ze dit nog een keer. Het aanaarden bevordert de stengelgroei onder de grond en dus je aardappeloogst. Daarna gaat het vanzelf. Leuk zien ze er niet uit, maar daar heb je ze ook niet voor. Het wieden bleef beperkt tot het wegtrekken van 1 of 2 takjes groen. Hoera!
Aardappeloogst
Na drie maanden kan er geoogst worden. Dit doe je zodra het loof begint af te sterven. Dat was deze week en het is een feest. Het Meisje kieperde de pot met aarde en al omver en de aardappels rolden haar tegemoet. Nu nog even 2 dagen laten rusten. Het schijnt dat je anders last van je maag-darmstelsel kunt krijgen en dat past niet bij de positieve associaties die ze aan het opbouwen is. Het gaat de goede kant op.
Volgend jaar bouwt ze de positiviteit nog verder uit door meerdere aardappels boven elkaar te poten. Een aardappel flatgebouw. Ze kan bijna niet wachten.
Hoi Moestuinmeisje, ik heb toevallig gisteren mijn aardappels geoogst. Ik heb verleden jaar 1 aardappel in de grond gestopt, als experiment met zoonlief. Omdat we verleden jaar zomer een mol op visite hadden is daar op een gegeven moment wat mis gegaan. Er zaten echter nog wat aardappeltjes in de grond dus dat werden dit voorjaar spontane planten! Een verrassende oogst dus.
Wist niet dat ik ze 2 dagen moet laten liggen, wachten tot morgen dus…
Hoi Caroline,
Wat een leuke verrassing is dat. Ja aardappelen groeien spontaan weer uit. Ik had dit jaar geëxperimenteerd met aardappelen in de schaduw. Alleen even over het hoofd gezien dat ik ze aan de voet van een boom had geplant. Nu zijn ze vanwege de boomwortels onoogstbaar gebleken. Ik ben heel benieuwd of ik daar elk jaar een aardappelveldje krijg.
Pingback: aardappels in de tuin en in de keuken - de Meisjes van de Moestuin