aardperen bewaren
Het was een vreemd gezicht. Alsof er een zeer plaatselijke explosie had plaatsgevonden. Een van moestuinbakken was uit elkaar was gebarsten. De schroeven die de houten planken op de hoek van de bak bij elkaar hielden waren eruit gedrukt. De aarde uit de bak lag verspreid over de graspaden. Inclusief een deel van de oogst.
Ze houdt van enthousiasme in de tuin en heeft liever dat ze een plant moet beteugelen dan dat de geestdrift voornamelijk van haar kant moet komen in de vorm van mest en voedingsstoffen, maar deze lust tot vermenigvuldiging was wel erg onstuimig. Haar aardperen hadden besloten dat de moestuinbak waarin ze zaten opgesloten, voor hen te klein was. En dat terwijl ze vorig jaar alleen de middelste aardperen had laten staan. Alle zijkanten had ze gedurende de winter beetje bij beetje geoogst. Telkens genoeg om direct op te kunnen eten, want aardperen bewaren is niet mogelijk.
Aardperen oogsten
Van aardperen eet je de wortel. Dat is ook meteen het lelijkste deel van de hele plant. Niet een beetje lelijk. Nee onooglijk. Denk aan gember, maar dan met meer knobbels en grilliger van vorm. Het gewas zelf is imposant. Aardperen zijn familie van de zonnebloemen en dat is zichtbaar. Ze zijn iets eleganter. Langer en dunner, maar net zo hoog. Twee meter is niets voor aardperen. De bloemen zijn wat kleiner maar kun je in de zomer ook plukken om in de vaas te zetten. Tussen november en maart oogst je de wortelknollen. Dit doe je door een spitvork in de grond te steken en deze voorzichtig omhoog te trekken. Na een beetje wrikken en trekken hijs je direct een hele kluit aardperen uit de grond, want de knolletjes zitten allemaal gezellig bij elkaar rondom de stengel.
Maar dat is in een normaal jaar. Nu lag een flink deel van de oogst al buiten de moestuinbak. Veel te veel voor een maaltijd. Veel te veel ook om te blancheren en in te vriezen. Daar had ze helemaal geen tijd voor. Aardperen blijven jaren goed zolang ze onder de grond blijven. Zodra ze de grond uit zijn, moet je ze zo snel mogelijk eten, anders worden aardperen zacht en begint het velletje te rimpelen. Vanwege haar gebrek aan tijd moest ze dus iets verzinnen dat snel en simpel was. Wat als ze de aardperen zou foppen? Net zou doen alsof ze nog geen daglicht hadden gezien?
Aardperen bewaren
Ze pakte een grote zwarte emmer en vulde deze met tuingrond die ze met de plantenspuit bevochtigde. Daarop stortte ze de aardperenoogst die ze meteen bedekte met nog meer vochtige tuinaarde. Deze emmer zette ze in haar onverwarmde schuurtje. Dat was drie weken geleden en de aardperen hebben zich laten misleiden. Ze zijn nog steeds mooi stevig. De schil vertoont geen vlekken of plekken. Dit is een ideale manier om aardperen te bewaren. Telkens haalt ze een maaltje aardperen uit de emmer. Af en toe maakt ze de aarde een beetje nat zodat de aardperen denken dat er een regenbui overtrekt. Meer hoeft ze niet te doen. Goed, ze zal de moestuinbak moeten repareren, maar dat is een latere zorg. Eerst gaat ze de hele winter aardperen eten. Daarna stopt ze een paar kleine knolletjes opnieuw in de grond, waardoor ze ook de komende winter weer verzekerd is van een paar kilo aardperen.
Ken je alle recepten met aardperen al en wil je eens iets anders? Maak dan deze heerlijke salade met blauwe kaas en chips van aardpeer.
Dag Reny,
Ik heb nooit aardperen in mijn tuin gehad, waarop moet ik letten als ik plantgoed koop? En wat is de beste soort? Ik heb tamelijk zware grond.
Marie – Louise
Dag Marie-Louise, Ik zou beginnen met aardperen in een grote pot te zetten. Zeker als je zware grond hebt, is dat het gemakkelijkst. Als je enthousiast bent, kun je ze altijd nog overzetten in de volle grond. Let er bij het kopen van plantgoed op dat je een soort neemt die niet al te hobbelig en knobbelig is. Hoe meer knobbels, hoe lastiger ze te schillen zijn.