de Meisjes van de Moestuin > home > de moestuin > chayote

chayote

Auteur: Reny 15 juni 2022 2 Reacties

Het was nog een hele verhuizing geweest. In Italië was op een vensterbank een stekelige vrucht ontkiemd. Via het keuken Meisje kwam de vraag of het misschien een leuk idee was om deze vrucht in de moestuin tot plant op te kweken? Men wist alleen niet wat voor vrucht het precies was. Een soort prikkelige courgette. Daar hebben de Meisjes samen heel wat fantasieën op los gelaten, maar tot een echt beeld van de plant kwamen ze niet. 

In maart arriveerde een uiterst voorzichtig en nauwkeurig verpakte, maar ontzettend lelijke half uitgedroogde vrucht met een enorm lange uitloper. De grootste horde was genomen. Nu hoefde het Meisje de zaailing alleen nog maar op te kweken in de moestuin.

Wat is een chayote eigenlijk?

Het leverde wat uitzoekwerk op, maar uiteindelijk kwam het Meisje via een Belgische site over bijzondere en vergeten groente, achter de naam van het gewas. Prikkelige courgette was nog niet eens zo’n gekke benaming geweest. Het bleek een chayote te zijn. Een stekelige peervormige vrucht met een smaak die het midden houdt tussen komkommer, meloen en courgette. Van de 1e is het familie en dat was duidelijk zichtbaar aan de lange ranken. Maar oei, het Meisje zag ook dat de grootste horde in het hele kweekproces niet de reis van Italië naar Nederland was geweest. Nee, het moeilijkste deel moest nog komen. Het Meisje voelde een beetje druk. Dit project moest wel slagen natuurlijk. 

Groeien zonder wortels

De chayote maakt als overjarige vrucht eerst uitlopers aan. Dat is een raar gezicht. Een vrucht met lange stengels zonder dat er wortels te zien zijn. Deze uitloper wordt volledig gevoed door de vrucht zelf. Dat maakt de overgang naar voeding via wortels en aarde nogal tricky. Om het geheel zo goed mogelijk te laten verlopen zette het Meisje een lange bamboestok in een pot, legde de vrucht voor ongeveer de helft in de aarde. De uitloper zette ze voorzichtig vast aan de klimsteun en ze gaf geen water. Dat had ze gelezen op het sociale groene netwerk waar de Meisjes ook lid van zijn. Dat was het beste advies dat ze kreeg: laat de plant met rust en kijk of de overgang van voedingsdistributiesysteem uit zichzelf op gang komt. Gelukkig ging het Meisje een weekje met vakantie, dus kon ze niet ingrijpen. 

Tot haar verbazing was de uitloper bij terugkeer een meter gegroeid en had de vrucht wortels aangemaakt. Nu was het zaak om af en toe water te geven. Niet te veel, niet te weinig. De druk bij het Meisje groeide. Eigenlijk houdt ze vooral van planten die zichzelf goed kunnen redden, maar ze mocht nu natuurlijk niet falen.

Chayote in de moestuin

Eind mei mocht de chayote naar buiten. Tegen die tijd was de uitloper tot jungle proporties uitgegroeid, had zich vastgegrepen aan de sponningen van de openslaande deuren en zich naar het openstaande bovenraampje geslingerd. Hoe kreeg ze deze plant nog naar de moestuin? Heel voorzichtig werd de coyote ingepakt voor zijn laatste verhuizing en op een zonnige plek in de moestuin gezet. Ze gebruikte daarvoor een groeispiraal, want het gewas kan wel 4 meter hoog worden. Zulke hoge plantensteunen heeft het Meisje niet, dus dan moet de chayote maar in spiraalvorm klimmen. 

Vorige week kreeg ze bijna een hartverzakking toen ze op de moestuin aankwam. Alle stelen en bladeren van de coyote waren geel. Dit ging niet goed! Doordat de plant al te groot was om te vervoeren naar de moestuin, had ze het proces van afharden overgeslagen. Toch zag ze halverwege het gewas een klein nieuw groeisprietje. Dat gaf hoop. Die hoop voedde ze met extra water, liefde en koemestkorrels. Het kleine sprietje is inmiddels gegroeid en heeft schitterende bladeren die zo groot zijn als een hand. 

Het meest eetbare gewas

Het Meisje denkt dat ze nu alle hordes heeft genomen en gelooft in een goede afloop. Om vruchten te vormen heeft ze geen andere plant nodig want chayote heeft zelf zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen. Naast de vruchten zijn alle delen van de plant eetbaar. De jonge scheuten en bladeren kun je rauw eten of bereiden als spinazie. Zelfs de ondergrondse wortelknollen zijn eetbaar en te gebruiken als aardappelvervanger. Daarmee moet het wel zo’n beetje het meest eetbare gewas zijn. 

Ze is zo benieuwd wat het keuken Meisje er in de herfst van gaat maken! Ze kan bijna niet wachten. 

Overigens is de meeste vergeten groente is niet voor niets vergeten. Dat geldt echter niet voor pastinaak. Waarvan we ons zelfs afvragen of het wel een vergeten groente is.