maanzaad in de moestuin

maanzaad in de moestuin

Ze kan het gewoon niet goed en dat is onhandig als je zo’n kleine moestuin hebt. Onkruid weghalen, dat lukt nog wel hoewel zich bij het Meisje dan ook een interne dialoog afspeelt. Onkruid heeft toch ook een functie? Maar haar ratio wint deze dialoog. Voor onkruid is geen plaats op haar 25m2. Als het om bloemen gaat slaat de balans de andere kant op, daar is ze namelijk gek op. Ze houdt van kleur op haar moestuin, de hoogte, de geuren en de aantrekkingskracht op insecten die het ongedierte bij haar groente vandaan houdt. Haar tuin is het bonte verzameling van vingerhoedskruid, akelei, verbena, dropplanten, riddersporen, papaver en bronskleurige venkel. Kijk een niveau lager en dan wemelt het van de goudsbloemen, kamille, juffertje-in-het-groen en Oost-Indische kers.

Sommige planten zijn vast, anderen één- of tweejarig, maar ze hebben allemaal de neiging om zich ongegeneerd uit te zaaien. En ook daar houdt ze van, maar de bloemen nemen veel ruimte in. Soms zelfs zoveel dat het zoeken is naar een stukje grond waar ze nog eetbaar groen kan kweken. Dus wat is genoeg en wat is te veel? Waar moet ze ingrijpen en waar niet? Moeilijk, moeilijk.

Papaver somniferum

In de vroege zomer leek het alsof de papaver haar tuin had overgenomen. Deze Papaver Somniferum, ofwel slaapbol, was aan komen lopen en voelde zich thuis in de zanderige duingrond van haar moestuin. Natuurlijk had ze in het voorjaar een massa grijsgroene zaailingen gezien, maar de balans sloeg door: houden deze bloemen!  Daar kwam bij dat ze wist dat papaver niet verplant kan worden. Papaver maakt een lange penwortel die je nauwelijks in zijn geheel uit de grond krijgt. Bovendien stonden ze tussen de knoflook en dat gewas produceert tot aan juni niets dan lange opgaande sprieten dus eigenlijk vond ze dat de papaver voor zichzelf een prima plekje had gevonden.

Wel werd hij een beetje groot, een beetje breed en een beetje woest. De papaver heeft grijsgroen bijna gekarteld blad dat zich bij de steelaanzet om de stengel heen vouwt. En er is veel blad omdat de plant bijna tot schouderhoogte reikt. Eind juni werd het tijd om de papaver uit de moestuin halen. Ze had de knoflook geoogst en nu wilde ze de ruimte gebruiken voor knolvenkel. Maar ze kon de papaver toch niet uit de weg ruimen zo vlak voor de bloei? De bloemen van papaver zijn spectaculair, ze zijn zo groot als schoteltjes, roze met donkere vlekken. Dat wilde ze niet missen. Lang verhaal kort. De knolvenkel kwam ergens anders te staan en de papaver kreeg alle ruimte in haar moestuin.

Maanzaad in de moestuin

Zoveel ruimte dat medetuiniers kwamen vragen waarom zij zoveel papaver in de moestuin had staan. Tja, aangeven dat je te weinig lef had om de papaver eruit te gooien is dan een nogal labbekakkerig antwoord. Ze zag zelf ook wel dat ze eerder in had moeten grijpen. Totdat de zaadbollen begonnen te rijpen. Van fris grijsgroen verdroogden ze geleidelijk tot knisperend bruin. Nu begon pas in het brein van het Meisje door te dringen dat ze maanzaad aan het kweken was. Ze had gewoon maanzaad in de moestuin! Want hoewel alle delen van papaver min of meer giftig zijn, zijn de zaden dat niet. Maanzaad is heerlijk in brood, cakes of gewoon gemengd met noten in je muesli. Dat ze daar niet eerder aan gedacht had!

Maanzaad oogsten

Toen ze gerammel in de gedroogde zaaddozen hoorde, ging ze eindelijk tot actie over. Ze knipte subiet alle bloemknoppen eruit, stopte deze in een envelop en liet de zaden verder drogen. Na een maand kon ze de zaden zo uit de knoppen strooien. Maanzaad uit de moestuin. Soms is het voordeel om niet in te grijpen, en de dingen gewoon op zijn beloop te laten. Ook in een kleine moestuin.

Houd jij ook van een romantische moestuin? Dan is dit eveneens een fijn informatief blog.

een romantische moestuin
een romantische moestuin

pinterest

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *