paleo muffins met wortel en zongedroogde tomaat
Mag het Meisje even zuur doen? Ja, ja, ze weet het. Een Meisje behoort helemaal geen zure taart te zijn. Nee, een meisje is lief, zachtaardig en gezellig. En dat is het keukenMeisje ook doorgaans. Maar nu heeft ze een pestbui. En ja, daar heeft de omgeving van het Meisje dan ook last van. Eigenlijk best sneu, ze weet het. Ze kan er alleen niets aan doen. Ze moet gewoon even grauwen en zeuren, zuur doen dus. En hoe komt dat nu vraag je je wellicht af? Dat weet het meisje eigenlijk ook niet zo goed. Ze gooit het op hormonen. Altijd veilig. Maar alleen als het Meisje dat zelf zegt dan. Want laat niemand anders daar een vage opmerking over willen maken. Tenminste niet als ze geen mega-zure opmerking terug willen krijgen. Zo flauw en seksistisch. Wat een mannelijke benadering om altijd maar die hormonen de schuld te geven. Nee, dat mag alleen het meisje zelf.
Weet je waar ze helemaal een rolberoerte van krijgt? Van deze opmerking: ‘ het is zeker weer die tijd van de maand’. Ga toch weg joh, ga tegen iemand anders banaal doen. Ze mag toch wel gewoon een pestbui hebben, ook zonder dat díe tijd daar is? Zo zijn er nog een paar opmerkingen waardoor ze een rood waas voor haar ogen krijgt. Wat dacht je van deze: ‘hoe leuk is dat?’ Ja, weet zíj het! Zeg het maar zelf. Of spreken van een ‘buikgevoel’. In die zin dat het een sensitiviteit moet suggereren die de meeste mensen die deze term gebruiken juist ontbreekt. En laatst werd er in een afsluitende chat tegen haar gezegd: ‘dag leukerd!’. Leukerd? Dat vond het Meisje helemaal niet leuk. Sterker nog.. Maar goed. Misschien kwam het door die tijd van de maand. Wie zal het zeggen. In ieder geval leek het geen goed plan om nu iets in de keuken te maken wat enigzins riekte naar zuur. Zelfs geen zoetzuur. En ook geen zoetigheid. Want dan ben je ‘je emoties aan het wegeten’. En dat is niet goed, helemaal niet goed zelfs.
Maar er moest wel geluncht worden. Dus wat deed het meisje? Zij maakte goedgekeurde paleo muffins met wortel en zongedroogde tomaat. Een heerlijk gerecht om te maken als je in zo’n stemming bent. Niets precies afwegen van ingrediënten. Je mikt gewoon alles wat je lekker lijkt in een kom met geklutste eieren en giet dat in muffin-vormpjes. Even bakken en dan smullen. Daarna is je suikerspiegel ook weer op pijl en je zure bui verdwenen als sneeuw voor de zon. Wel zo fijn. Ook voor je omgeving.
Dit heb je nodig voor 6 muffins
6 bio eieren – 2 fijngesneden lente uitjes – handjevol half zongedroogde tomaatjes, klein gesneden – 50 gram geraspte wortel – 60 gram zachte geitenkaas in brokjes – wat fijngehakte groene kruiden uit de tuin zoals oregano, basilicum en een beetje salie – snufje zout en peper – handje geraspte parmezaan
Verwarm de oven voor op 180 graden. Kluts de eieren los in een kom. Voeg vervolgens alle ingrediënten toe behalve de parmezaan en verdeel het mengsel over 6 muffin-vormpjes. Schep ze niet te vol. Strooi als laatste de parmezaan erover en zet in het midden van de oven voor ongeveer 15 minuten. Hou er rekening mee dat de muffins opstijven als ze afkoelen dus laat ze niet te donker kleuren.
