verliefd op de hokjesman

verliefd op de hokjesman

Het Meisje is bedroefd. Zum Tode betrübt. Duitsers zijn altijd veel treffender in hun bewoordingen. Ze is stiekem verliefd op de hokjesman. Al 3 seizoenen lang. De man van de moestuin heeft het wel door, maar is grootmoedig. Hij gedoogt het. Hij weet ook wel dat het tuinMeisje in werkelijkheid niet zou vallen op een man in een bruin tweed pak. Op een man met een baard, een verrekijker en een paraplu. Het Meisje weet harerzijds eveneens dat zo’n man thuis op de bank een stuk minder aantrekkelijk is dan op het televisiescherm. Net als Brad Pitt of Hugh Grant. Van George Clooney is ze niet zeker.

Verliefd op de hokjesman

Maar ja. De hokjesman. Die geïnteresseerde en luisterende blik! Het Meisje heeft nog nooit iemand op zoveel verschillende manieren zien luisteren. Het archaïsch taalgebruik. De onbevooroordeelde vragen. Het contrast tussen de hokjesman en de gemeenschappen die hij bestudeert. Afstand en toch nabijheid. Het Meisje valt er als een blok voor. Dan het onderwerp. De hokjesman is op safari in ons eigen land. Hij neemt in elke aflevering een andere gemeenschap onder de loep. Deze onderzoekt en bevraagt hij. Zonder er een mening over te hebben. De hokjesman is dus eigenlijk geen hokjesman. De hokjesman is een antropoloog maar dat klinkt veel minder sexy. Dat snapt het tuinMeisje wel.

Het einde van de hokjesman

En nu? Nu is de hokjesman gestopt. Heeft zijn vlinderdas en jasje in een koffer gestopt en is het beeld uitgelopen. Hij komt nooit meer terug. Hoe moet het Meisje nu verder? Ze moet nadenken. In de geest van de hokjesman. In welk hokje past zij eigenlijk? Het hokje van de duurzamen die door haar held in kaart zijn gebracht? Zij doet eveneens boodschappen in haar eigen groentetuin. Zij houdt eveneens van echt eten. Maar niet omdat het duurzaam is. Nee, gewoon omdat het lekker is. Bij de duurzamen past ze dus niet. Daarvoor houdt ze ook teveel van niet duurzame activiteiten. Zijn moestuiniers dan niet per definitie duurzaam? Tjonge wat zijn die hokjes lastig.

De moestuinier in een hokje

Zijn moestuiniers überhaupt in hokjes te stoppen? Op haar moestuincomplex is geen eenduidigheid te ontdekken. Niet in de tuiniers. Niet in de moestuintjes. Dat maakt de sociale interactie zo interessant Ze komt er mensen van allerlei pluimage tegen. Allemaal met een gemeenschappelijke belangstelling voor tuinieren.

Zo is er de medetuinier op blote voeten die vol heilig vuur kan praten over permacultuur.

De oude dame die precies zo tuiniert als de vader van het Meisje. Keurige rijtjes groen, met genoeg aarde ertussen om goed te kunnen schoffelen.

De bakfietsmoeder met veel ideeën en weinig tijd, waardoor ze zich ertoe beperkt om plantjes van het tuincentrum groot te brengen. Niets mis mee.

De boekhouder die zijn groentes in keurige blokken van 6 groentes lang en 6 groentes breed indeelt. Echt. Hij bestaat.

En tenslotte is er de akela die anderen aanspreekt op het doen en laten van de moestuiniers, en er zelf een behoorlijk chaotische tuin op na houdt.

En het Meisje zelf? Op haar tuin moeten zoveel mogelijk verschillende groentes gekweekt worden. In kleine hoeveelheden, net genoeg voor haar en het keukenMeisje. En… haar tuin moet er fraai uitzien. Ze kan genieten van de complimenten van de medemoestuiniers. Hoe zit het dan met de hokjes? Hoe kan het Meisje worden geclassificeerd? Als een designtuinier? Een maximalist? Een ontdekker? Ze heeft geen idee.

Het maakt ook niet uit. De hokjesman was ook maar een alias. Net als het tuinMeisje er één is.

pinterest

3 Reacties

  1. Marjo

    Leuk geschreven. Haha daar ga je zelf ook over nadenken. Wij (vriend en ik) moestuinieren samen en dat verschilt nog wel eens. Hij .. meegekregen van vroeger, serieus, gaat voor opbrengst, ieder jaar het zelfde en baalt ervan dat iets niets lukt. Zij …. Het laat maar waaien type. Begint ordentelijk, maakt een plan en probeert nieuwe dingen uit. Maar laat dingen naarmate het seizoen vordert op zijn beloop.

    Reageren
    1. Reny (Auteur bericht)

      Dank je wel voor de compliment. Gelukkig tuinieren jullie wel samen. Dat is wel zo gezellig. En misschien….heel misschien leren jullie nog iets van elkaar 😉

      Reageren
  2. Pingback: een potager tuin - de Meisjes van de Moestuin

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *