zomerblog: winterprei uitplanten
Het is vakantie en De Meisjes schrijven een boek. Daarom herhalen ze hun favoriete blogs nog een keer voor je. Om dubbel van te genieten. Dit keer het zomerblog: winterprei uitplanten. In de zomer.
Had het Meisje op school maar beter opgelet. Maar dat deed ze niet. Ze lette niet op. Niet uit desinteresse. Helemaal niet. Ze ging graag naar school. Vond het gezellig. School was voor haar voornamelijk een sociaal fenomeen. Uren kletsen met vriendinnen. Briefjes die over en weer gingen. Agenda’s volplakken en af en toe kattenkwaad uithalen. Binnen de lijntjes. Zelfs dat. Het Meisje moet een ideale puber zijn geweest.
Ze leerde gemakkelijk en ze bezat discipline. Best een voordeel. Eenmaal thuis stortte ze zich vol overgave op haar huiswerk. Met de radio aan maakte ze haar schoolopgaven tot het eten op tafel stond. Het Meisje moet een ideale leerling zijn geweest.
Helaas beperkte dit leren zich tot de vakken waar ze goed in was. Ze was een talig typje. Daar ging al haar aandacht naar toe. De andere vakken liet ze zo snel mogelijk vallen. Zo ook alle vakken waar het woord “kunde” in voor kwam. Blijkbaar was het Meisje niet zo kundig. Wiskunde? Onbegrijpelijk. Natuurkunde? Saai. Scheikunde? Lachen, vooral omdat de proeven van de lerares altijd de mist in gingen. Biologie? Ja. Dat vond ze dan weer wel leuk, maar door een vreemde overgang van scholen heeft ze dat maar 1 jaar gehad.
Nu heeft ze spijt. Spijt dat ze niet beter op heeft gelet. Dan had ze van alles geweten over bacteriën of fotosynthese. Over structuren en verbindingen. Over het belang van pH waardes en het verschil tussen zuren en basen. Wat zou ze daar op de tuin een plezier van hebben gehad. Nu moet ze alles opzoeken. Heeft ze niets aan haar talenknobbel.
Winterprei bemesten
Als ze beter op had gelet had ze 3 jaar geleden al winterprei kunnen oogsten. Normale volgroeide prei. Prei is namelijk bij uitstek een groente waarbij een beetje “kunde” best gemakkelijk was geweest. Prei heeft een rijke bodem nodig. En een rijke bodem, die heeft het Meisje niet op haar moestuin. Dat betekent dat ze hem moet verrijken. Met stikstof en met mest. Het Meisje gebruikte paardenmest maar onlangs las ze dat koeienmest een beter keuze was geweest dan paardenmest. Iets met magnesium, fosfaat en kalium. Maar zoals je al kunt raden: het Meisje weet er het fijne niet van.
Winterprei uitplanten
Nu ze dit zomerblog: winterprei uitplanten schrijft, is het zover. Ze probeert het opnieuw. Na 2 jaar van mislukkingen moet het dit keer goed gaan. Het eerste jaar had het Meisje de grond niet voldoende bemest waardoor de prei het uiterlijk van een bosui bleef houden. Het tweede jaar plantte ze de prei te ondiep. Hierdoor kreeg ze opvallend veel groen blad. Ja inderdaad. Iets met het ontbreken van fotosynthese.
Dit jaar zet ze de prei diep in de grond. Ze heeft daartoe eerst met de achterkant van een bezem een flink gat in de grond geprikt. Dit gat moet zo diep zijn dat het hart van het groen niet bedekt wordt door aarde. Houd rekening met een centimeter of 15.
Nu komen de echt vreemde stappen. Het Meisje knipt tweederde van de bovenkant van de prei en ook de wortels knipt ze met eenzelfde deel terug. Ze zet de zaailing voorzichtig in het gat. Doordat ze de wortels heeft afgeknipt moet dat gemakkelijk gaan. Tenslotte vult ze het gat niet op met aarde. Dit gat vult zich in de loop van de tijd vanzelf. Prei heeft namelijk luchtige grond nodig om lekker te kunnen groeien. En dat is wat het Meisje wil. Ze wil geen prei die dunne sprietjes heeft gevormd omdat hij de worsteling met de aarde verloren heeft. Ze wil een dikke winterprei met heerlijk zachte witte stengel. Dit gaat helemaal goed komen. De theorie klopt. Nu de praktijk nog.
Teel jij zomerprei? Maak dan deze soep van prei en aardappel. Vervang het uitgebakken spek door krokant gebakken salieblaadjes en je hebt een heerlijke vegetarische zomersoep.
