Italiaanse chichorei
Bij vlagen heeft ze er last van. Dan moet alles opgeruimd worden. Het kan haar kledingkast zijn die ze geheel uitmest waarna ze met zakken vol kleding richting het Leger des Heils koerst. Het kan ook haar schuur zijn, waar ze tot verbijstering van de man binnen no time de boel op orde brengt nadat ze zich eerst maanden aan de troep heeft geërgerd. Ze is geen Marie Kondo. Stelt zich niet de vraag of ze ergens nog blij van wordt. Zo’n vraag gaat uit van analyse, ratio en rede en die is bij haar op dat moment ver te zoeken. Nee, bij haar gaat het opruimen niet gepaard met beheersing. Het is echte opruimwoede.
De moestuin opruimen
Onlangs moest haar moestuin eraan geloven. Ze was vol-le-dig klaar met de vaste planten. Die stonden daar maar te staan, veel te veel ruimte innemend in haar piepkleine moestuintje. Weg moesten ze! De artisjok ging er als eerste aan. Deze was veel te hoog en veel te breed. Iedere keer als ze water uit de sloot wilde halen moest ze er eerst blad vanaf breken. Bovendien waren de artisjokken elk jaar op wonderlijke wijze oogstbaar op het moment dat het Meisje geen tijd had. Weg ermee!
De aardperen waren met te veel en dus groef ze 10 kilo aan oogst op. Er blijft altijd wel een wortelknolletje in de grond staan dus komende winter kan ze vast opnieuw 3 kilo oogsten. Pff. Nu werd ze wel een beetje moe.
Hoezo moe? De chicorei stond ook vreselijk in de weg, middenin het moestuinbed waar ze tuinbonen wilde zaaien. Bovendien houdt ze helemaal niet van bittere groente dus dat kon er ook wel uit. Pas bij het zien van de lange wortels van chichorei kwam ze bij zinnen. Wat was ze eigenlijk aan het doen? Dit was haar Italiaanse chichorei.
Italiaanse chichorei
Ze had destijds bij Eataly in Turijn allerlei bijzondere groente zien liggen, kleurrijk, intrigerend en fantasievol. Dat wilde ze ook! Als eerste viel ze voor de cicoria di catalogna ook wel puntarelle genoemd. Dit was een langgerekte krop met lichtgroene aspergeachtige stengels. Daarna zag ze cicoria grumolo bionda. Een schattig tuiltje van ronde blaadjes. Ook daarvan moesten de zaden persée mee naar Nederland. Nu had ze de planten er uitgetrokken. Oeps!
Bij het zaaien van de Italiaanse chichorei ging het ook al niet geweldig. In maart gingen de zaden de grond in. Twee rijtjes met ronde blaadjes en twee rijtjes met puntarelle. Deze laatste had wat meer ruimte nodig want een volle krop neemt ongeveer 20 centimeter in beslag. Helaas werd haar moestuin in de daaropvolgende week bezocht door een kat die het heerlijk vond om in het keurig aangeharkte zaaibedje een paar drolletjes te deponeren. Dat was nog niet zo erg. Wel dat hij deze had getracht te bedekken door de grond aan te harken. Weg rijtjes! De zaden van puntarelle en grumolo bionda lagen door elkaar heen. Later in het jaar, toen herkenbaar werd welke zaden bij welke groente hadden gehoord, durfde ze de planten niet meer te verplaatsen omdat cichorei lange penwortels aanmaakt die beschadigd kunnen raken.
Puntarelle en grumolo bionda
Het Meisje keek dus het hele seizoen naar een wirwar van groen blad. Af en toe oogstte ze een kropje, maar de plant is vooral heel erg bitter. De grumolo bionda heet in het Nederlands niet voor niets andijvie chichorei en andijvie lust ze ook al niet. Net zomin als het andere familielid de witlof. Maar ze is niet voor één gat te vangen. Ze nam zich voor om de aspergeachtige stengels van de puntarelle in het voorjaar te bleken om de bitterheid te verminderen. Chichorei is een winterharde groente die in het tweede jaar schitterende azuurblauwe bloemen aanmaakt. Ook daar keek ze naar uit, want deze bloemen zijn niet alleen mooi, maar ook eetbaar. De plannen lagen in duigen. Haar opruimwoede had een voortijdig einde gemaakt aan het leven van de Italiaanse chichorei.
Chichorei wortels
Met enige spijt keek ze naar de lange wortels die ze had uitgegraven. Werden die vroeger niet gegeten? Het Meisje meende zich uit overlevering iets te herinneren over koffie zetten van de geroosterde wortels. Ze proefde een stukje wortel. Bah! Ook bitter. Toch mag ze van zichzelf de wortels niet weggooien. Ze heeft al genoeg leed berokkend. Ze moet de wortels gebruiken in een gerecht. Maar wat zal ze ervan maken?
Dat het keuken Meisje wel raad wist met de puntarelle uit de moestuin, lees je in dit blog.
