de onbekende kant van lavas
Op stap met een motorbende. Tja, dat overkomt het tuinMeisje ook niet dagelijks, maar nu bevond ze zich op een motor. Achterop weliswaar, maar toch. Op een motor is op een motor. Voor en achter haar op de weg, een in leer gehuld gezelschap. Ruige mannen. Veel tatoeages. Grote motoren met bijbehorend brullend geluid. Het Meisje wist nog niet of ze hier nu zo blij van werd. Ze moest even doorbijten. Er was een heel plan voor het gezelschap geschreven en ze had iets op het programma zien staan dat de moeite van het doorzetten meer dan waard was.
Gelukkig werd er al snel gestopt voor een kop koffie. Even bijkomen. De kennismaking verliep gezellig. Niet dat de mannen iets van Meisjes moesten hebben. Net zomin als van groente. Groente was voor mietjes. Een moestuin? Dat vonden ze ook niks. Je kon toch alles in de supermarkt kopen? Ach. Het maakte niet uit. Het tuinMeisje kon goed luisteren en sterke verhalen hadden de mannen genoeg. Ze moest zelfs een beetje grinniken. De met rinkelende schakelkettingen uitgedoste groep dronk cappuccino. Dat had het Meisje niet verwacht. Was ze toch weer te snel geweest met haar oordeel. Ze dacht aan de “Hairy Bikers”. Dat zijn ook hele grote stoere mannen met een klein hartje. Dat zijn ook mannen die wel van een culinair avontuur houden. Dit ging goed komen.
Lunch
Verkwikt stapte ze weer achterop. Op naar Zeeland. Daar stond een uitgebreide lunch op het gezelschap te wachten. Een proeverij van oesters. Heerlijk. Het Meisje is er dol op. De volgende gang bestond uit kreeft. Prachtig opgediend. Grote schalen vol. Oesters en kreeft. Beter wordt het leven niet. Hiervoor was ze achterop de motor gestapt. De heren aan de overkant keken echter vol ongeloof naar de schalen. Moest je dat snot met zeewater echt naar binnen slurpen? Waarom zat er zo’n hard pantser om de kreeft? Hadden ze dat er in de keuken niet even af kunnen halen? Waarom moest je zoveel moeite doen voor een klein stukkie vlees? De dapperste begon er aarzelend aan. Nadat hij een deel van de kreeft had ontleed en geproefd, greep hij naar het zout. Potver. Dat stond ook al niet op tafel. Ja, iets groens in een potje maar dat ging hij er echt niet overheen strooien. Het was zo ook al niet te vreten. Het Meisje bedacht dat eten misschien toch een levensstijl is. En de “Hairy Bikers” de uitzondering.
Lavas drogen
Uiteindelijk zat het Meisje weer op de motor. Terug naar huis met 6 oesters en 2 kreeften in haar maag, maar bovenal met een nieuw idee voor haar lavas. Dat groene spul in het potje. Ze ging haar lavas voortaan ook drogen. Lavas wordt wel eens maggiplant genoemd. Het tuinMeisje heeft genoeg lavas. Deze plant wordt namelijk zo’n 2 meter hoog. Het is een vaste plant die onder de grond overwintert en in het voorjaar als eerste weer zijn kopjes boven de grond uitsteekt. Je kunt het zaad van de uitgedroogde bloemschermen in de keuken gebruiken in brood en koekjes. Het blad kun je in zijn geheel gebruiken als smaakversterker in soepen en sauzen. Maar je kunt het dus ook drogen en vermalen. Zo wordt het een prima zoutvervanger. Heeft het Meisje toch weer wat opgestoken van haar uitje met de motorbende.
Fijn, ik ga ook “maggi”zout maken!
Leuk! Laat je ons weten wat het resultaat is?