Méditerranée aan de Noordzee
Het is weer gedaan met de luiheid. Gedaan met de zomerblogs van De Meisjes. De vakanties zijn gevierd. Verre en minder verre landen zijn bezocht. Het is mooi geweest. De Meisjes zitten boordevol nieuwe ideeën en gaan weer aan de slag.
Bij terugkomst van vakantie wist het tuinMeisje het zeker. Als de klimaatverandering doorzet, woont ze binnenkort in de Méditerranée aan zee. Haar buurvrouw gekscheert weleens dat ze in Haarlem aan zee woont. Het Meisje houdt wel van deze vorm van overdrijven. Fijne bijkomstigheid is dat het Meisje dan ook aan zee woont. Ze delen dezelfde sloot.
Terug van vakantie leek de scherts werkelijkheid te zijn geworden. Tijdens de afwezigheid van het Meisje was er geen drup regen gevallen, had de zon aanhoudend geschenen en waren temperaturen van meer dan 30 graden eerder gewoonte dan uitzondering geweest.
Het tuinMeisje vreesde voor haar tuinen bij het horen van dit nieuws op haar vakantie adres. Ze moest echter afwachten. Ze is dan wel een tuinMeisje maar terugkomen van vakantie omdat de tuin haar nodig heeft, is echt een stap te ver.
Haar angst bleek echter terecht. Bij thuiskomst was haar achtertuin een onsamenhangende gatenkaas. Daar waar bloemen hoorden te bloeien, stonden verdorde bosjes verdrietig groen. Daar waar groot blad hoorde te imponeren, stonden ielige steeltjes. Dit voorspelde niet veel goeds voor de moestuin.
Droogte in de moestuin
Helaas. Ook deze angst werd bewaarheid. Ondanks de goede zorgen van haar tuinoppas had hier een grote schifting plaats gevonden. De bladgroente had het begeven. Spinazie, radicchio, rucola en bladsla hadden het loodje gelegd. Courgettes en pompoenen, die normaal gesproken graag zon zien, hadden zeer te lijden gehad van de droogte en de ban van de waterleidingbedrijven. Hier en daar een zielig blad en een schaarse bloem, was alles wat resteerde.
De boomspinazie, mais en aardperen stonden echter nog fier rechtop. Allemaal gewassen met een flink wortelstelsel. Ook de bonen stonden er geweldig bij. Hoewel bonen oppervlakkig wortelen, hebben ze weinig water nodig. Daar heeft het Meisje flink van geoogst. De bonen hadden wat meer draden dan gewoonlijk. Dat was het directe gevolg van het warme en droge weer. Een kniesoor die daar op let.
Méditerranée aan de Noordzee
Echt feest was het bij de mediterrane planten geweest. Die hadden de droogte uitbundig gevierd. De artisjok was een plaatje. Torende als een reus boven alles uit. Grijsbladig, diep ingesneden blad en gigantische lila bloemen. Het gevolg van de schijterigheid van het Meisje om haar artisjokken te oogsten nadat ze flink wat mieren om zeep had geholpen. Letterlijk. Meer hierover kun je in dit blog lezen.
De lavendel was eveneens toch enorme proporties uitgegroeid, terwijl dit pas hun tweede zomer is. De palmkool stond te pronken met grijze zwaardvormige bladeren. Ook daar gaat het Meisje flink van eten.
De allergrootste verrassing waren echter de kruiden. Oregano, tijm, rozemarijn en salie vormden een bloemenzee in het kruidenbed. Het Meisje had nog nooit zulke grote bladeren gezien aan haar basilicum, en de hysop bloeide volop.
Als de klimaatverandering doorzet weet het Meisje wat ze voortaan gaat kweken. Zij gaat voor mediterraan groen. Haar eigen Méditerranée aan de Noordzee. Regeren is tenslotte vooruitzien.
Op hun reizen ontdekken De Meisjes in nederigheid dat een moestuin soms gewoon noodzaak is. Dat geldt vaak ook voor Méditerrane moestuinen zoals je in dit blog kunt lezen.
moestuin in Portugal
