moestuin winterklaar maken
Het is bijna winter. Ze voelt het aan de lucht. Ze ruikt het. Scherp en fris. Het laagje condens op de ruiten van de auto’s in de straat is bevroren. Als het tuinMeisje nu met de auto weg moest zou ze moeten krabben. Maar dat hoeft ze gelukkig niet. Ze gaat naar de tuin. Ze zoekt de spullen bij elkaar die ze nodig heeft op de tuin. Onderdeel van het ritueel.
De zon schijnt. De bomen zijn nog in herfsttooi. Toch moet ze de moestuin nu echt opruimen. Er wordt meer vorst voorspeld. Zelfs aan de duinrand waar het Meisje tuiniert.
Het grote toegangshek naar het moestuincomplex knarst. Er is al weken niemand meer op het tuincomplex. Ze loopt over het lange smalle pad naar haar landje. De zon piept net om het hoekje van de grote haag. Vocht hangt in de lucht.
Moestuin winterklaar maken
Ze heeft nog helemaal geen zin om de tuin op te ruimen. Wordt er zelfs een beetje weemoedig van. Ze wil nog heel lang door tuinieren. Heeft nog zoveel plannen. Ze wil nog zoveel groente groot zien worden. Buiten de koolsoorten is die kans echter niet groot. Het Meisje zei het al eerder. Tuinieren is vooral hoop. Die hoop moet ze nu loslaten.
Ze gaat beginnen. Eerst maar eens de moestuinbedden leeghalen.
Groentebakken leeghalen
Er staat nog veldsla en spinazie in het bed waar bladgroente wordt geteeld. Normaal gesproken kan deze groente prima tegen vorst maar de grond op het tuincomplex is te nat. Zo komen ze de winter niet door. Eruit.
De enige overgebleven radicchio moest eigenlijk voor de vorst naar binnen. Snel oogsten dus. De prei vormt al maandenlang zielige sprietjes met de dikte van een grashalm. Dat kan ze niet langer aanzien. Weg ermee. Haar andijvie is het miniatuurstadium ook niet ontgroeid. Leuke en lieve kleine kropjes die in Madurodam niet zouden misstaan. Gezellig, maar een maaltijd wordt het niet. Ze gaat er een lekkere winterse salade mee maken.
Het wortelbed ruimt ze helemaal op. Ze oogst worteltjes en knolvenkel. Deze kunnen niet tegen vorst.
Ze knipt de zonnebloemen af. Deze had ze geplant om het zaad te oogsten, maar dat hebben de vogels voor haar gedaan.
Groente overwinteren
De overige bedden met kruiden, fruit en kool ontdoet ze van onkruid. Deze laatste optimistische plantsoort groeit door zolang de aarde warm genoeg is. Daar heeft het Meisje niets aan.
Zo dat schiet al lekker op. Nu alle bedden voorzien van een dikke laag bladeren. Fluitend achter de kruiwagen verzamelt het tuinMeisje het afgevallen blad van de bomen op het tuincomplex. Dit stort ze in de moestuinbedden. Om te zorgen dat het blad niet op haar graspaden waait, voorziet ze de bladlaag van een klein laagje compost. Zo kunnen de organismen in de compost alvast de aarde in de moestuinbedden verbeteren. Daar hebben ze de hele winter voor.
Het ziet er waanzinnig netjes en opgeruimd uit. Het tuinMeisje is trots op zichzelf. Met een kopje thee nestelt ze zich op de afgezaagde boomstronk. Volgend voorjaar gaat ze de bladlaag onderspitten. Volgend voorjaar gaat ze aardperen telen omdat de bloemen naar chocolade ruiken. Gaat ze een bed aanleggen waar alleen maar plukbloemen in staan. Volgend voorjaar zijn er weer tuinbonen. Inderdaad…. tuinieren is vooral hoop.
