winterpostelein
Ze wilde weer eens iets anders kweken. Anders wordt het saai op de moestuin. Natuurlijk is het fijn om ieder jaar oude bekenden te zien opduiken. Bekenden waarvan je weet dat je het hele groeiproces kent. Je weet wat ze doen. Je weet hoe ze zich verhouden tot weersomstandigheden, grondsoorten en ongedierte. Lekker vertrouwd. Daar kun je het bij houden. Succes verzekerd. Maar succes is niet interessant. Van succes val je in slaap en dat wil het Meisje niet. Het Meisje is nieuwsgierig. Wil leren. Geïntrigeerd blijven.
Daarnaast heeft het Meisje een licht snobistisch trekje. Ze vindt het fijn als ze iets kweekt dat ze niet in de winkel kan kopen. Dan voelt het nog meer alsof haar moeite niet voor niets is geweest. Exclusiviteit. Jippie!
Winterpostelein en zomerpostelein
Op zoek naar iets nieuws en bijzonders, ontdekte ze winterpostelein. Winterpostelein lijkt op zomerpostelein, in uiterlijk, in smaak en in gebruik, maar het is een totaal andere plant. Ook de Latijnse benamingen zijn anders. Voor winterpostelein is dit Claytonia perfoliata. Zomerpostelein heet Portulaca oleracea. Het is geen familie van elkaar en dat is merkbaar aan het gedrag van de plant in de moestuin.
Winterpostelein combineert een teer uiterlijk met een ongelooflijke winterhardheid. De blaadjes kunnen een beetje bruin worden als het echt heel hard vriest, maar als je de lelijke blaadjes verwijdert verschijnen er gewoon weer nieuwe en verse. Het plantje houdt van moeilijke omstandigheden. Kou, schaduw, zandgrond of onvoldoende voeding. Dat vormt allemaal geen probleem voor winterpostelein. Sterker nog. Daar gedijt ze juist bij. Dan zaait ze zichzelf lekker uit. Wentelend in zoveel problemen. Gelukkig wortelen de blaadjes heel ondiep zodat je deze gemakkelijk uit kunt trekken.
Winterpostelein zaaien
Een ander voordeel is dat je winterpostelein pas in het najaar zaait. Als de meeste groente is geoogst begint het groeiproces van dit plantje pas. Deze bladgroente zaai je tussen juli en oktober. Zaai niet te dicht op elkaar en houdt tussen de rijen zo’n 20 centimeter ruimte aan.
Als de grond nog te warm is, zoals dit jaar, kan het lang duren voordat het zaad ontkiemt, maar als de koude ineens toeslaat leeft de winterpostelein op. Letterlijk.
Daarna gaat het snel. Binnen de kortste keren komen de schotelvormige blaadjes tevoorschijn. De bloei van de plant is ook prachtig. Dwars door het hart van het blad verschijnen minuscule bloemetjes. Daar verwijst de naam van deze bladgroente naar. Claytonia perforata. Het bloemetje perforeert het blad.
Winterpostelein oogsten
Het blad is knapperig en mals. Eigenlijk zijn het kleine vitaminebommetjes. De plant zit vol met mineralen en vitamine C. Vroeger werd winterpostelein dan ook gebruikt om scheurbuik tegen te gaan. Je eet zowel het blad als het steeltje.
Als je tijdens het oogsten een centimeter of vijf van het steeltje laat staan, verschijnt er vanzelf weer nieuw blad. Zo kun je doorgaan met oogsten tot aan het voorjaar. Dan is het alweer tijd voor het nieuwe moestuin seizoen. Dan kan het Meisje weer beginnen met nieuwe soorten groente en fruit. Ze gaat alvast op zoek. Heeft iemand nog een leuke tip?
Als je benieuwd bent naar een lekker recept met winterpostelein, dan is dit jouw blog.
salade met bloedsinaasappel, blauwe kaas en walnoten
Ik heb nog nooit Postelein gegeten, doch het recept ziet er lekker uit.
Uw tip om sla niet helemaal af te snijden heb ik met succes op veldsla toegepast, heb de blaadjes afgesneden en het hart laten staan, dus dat schiet terug door. Van de Nederlanders leren wij zuinig zijn, waarvoor dank.
Wat leuk dat dit gelukt is! Waar een Nederlans / Vlaamse kruisbestuiving al niet goed voor is 😉
Pingback: Favorieten van de Meisjes: de zaai top 5 voor september - de Meisjes van de Moestuin
Op de grote foto is zomerpostelein te zien i.p.v. winterpostelein. Succes met de moestuin en de site gewenst.
Hoi Susanne, goed dat je ons erop wijst. Het was ons zelf niet eens opgevallen, maar we hebben vast ergens in de loop van het tuinjaar de labels of de zaden verwisseld. Niet altijd alles gaat goed 😉
Ik wist nooit dat je het kon eten, stond als ‘onkruid’ in de tuin. Totdat ik het plantje herkende in een boek over wildplukken. Hoef het zaad dus niet te kopen, want het staat al in de tuin. Heb voor het gemak in het najaar wat plantjes uitgegraven en in mijn Makkelijke Moestuin gezet. Inderdaad een lekkere aanvulling voor in de winter.