een perenboom uitbuigen
De perenboom op de moestuin heeft een hele geschiedenis achter de rug. Naar alle waarschijnlijkheid is het tuinMeisje al de derde eigenaar van het perenboompje. Dat is niet erg. Het Meisje vindt zo’n overdracht sowieso een mooi aspect van tuinieren. In haar siertuin staan eveneens planten en struiken uit een vorige tuin. Zelfs van van eerdere generaties tuiniers uit haar familie. De vader van het tuinMeisje was namelijk een verwoed tuinier evenals haar opa. Sommige struiken en bomen gaan dus langer mee dan de tuinier zelf. Is dat geen mooi idee?
Goed, je kunt ook depressief worden van de gedachte dat je overleefd wordt door zoiets futiels als een krentenboompje, maar het Meisje vindt dit juist een mooi beeld. Ze geeft zichzelf daartoe bij bijzondere gelegenheden wel eens een aparte boom of struik cadeau. Zo wordt een wandeling door de tuin een trip down memory lane. Dat geeft toch veel meer karakter aan een tuin? In ieder geval meer dan een strak betegelde en onderhoudsvrije buitenkamer. Hoewel je dan wel weer een fijne buitenkeuken kunt hebben. Afijn. Het Meisje dwaalt af.
Terug naar de perenboom. Het nadeel van de overerving is dat het tuinMeisje niet weet wat het voor soort is. Wel dat haar peer op een lage stam is geënt. Dat kan ze zien. Fruitbomen worden wel vaker geënt. Enten zorgt voor een hogere productie van fruit en voor kwalitatief beter fruit. Maar het soort? Kan ze haar peren in de toekomst uit de hand eten of moet ze haar peren juist stoven? Lang leve social media. De Belgische fruitboekenschrijver Guy de Kinder toch dè expert op het gebied van peren, liet weten dat het waarschijnlijk een Conference peer is. Daar is het Meisje blij mee. Conference is haar favoriete peer.
Een perenboom uitbuigen
Deze perenboom is onder de vorige eigenaars flink verwaarloosd. Je had hem moeten zien. Een en al dicht op elkaar gepakt blad. Geen lucht, geen ruimte, geen peren. De eerste actie van het Meisje was dan ook een goede snoeibeurt. Het hulpprogramma “red de peer” is echter nog niet klaar. De volgende stap in dit plan heet uitbuigen.
In feite onderwerpt het tuinMeisje het boompje aan een intensief fitnessprogramma. De stand van de takken van een perenboom is van nature ongeveer 35 graden. Voor een optimale oogst is 70 graden echter beter. Dan vormt de tak meer bloemknoppen en dat is wat het Meisje wil. Meer. Altijd meer. Ze bindt daartoe touw aan de takken dat ze vervolgens in de grond vastzet met een tentharing. Een zware steen aan het einde van het touw kan natuurlijk ook. Al na een paar maanden heeft de tak de juiste stand bereikt en kan ze het touw verwijderen. Dit uitbuigen kan overigens alleen met jonge takken. Oude takken laten zich niet meer buigen. Het zijn net mensen.
Je had het toch niet over mijn strakke achterkant, nee, natuurlijk niet. Het is nl geen buitenkeukenterras maar een vriendelijke strakke achterkant. Joyce
.. Het keukenMeisje keek ook bij het lezen van dit stukje enigszins twijfelend naar haar strakke achterkantje mét buitenkeuken…
Dat begrijpt het tuinMeisje volledig. Maar ja. Je bent een tuinMeisje of een keukenMeisje 😉
Uiteraard had ik het niet over jouw achterkant 😉 Dat is een Japanse zen tuin. Geen verlengstuk van je woonkamer.
Volgens mij gaat het niet helemaal goed met de graden tenzij je de hoek tussen de takken en de verticale stam bedoelt.
De takken van een peer groeien veelal bijna recht omhoog (hoek tussen 70 en 90 graden tov aarde). Door het uitbuigen naar een hoek van +/- 45 tot 55 graden (tov de aarde) krijg je meer horizontale takken. Horizontale takken dragen fruit, verticale doen dat nauwelijks (evenals schuin naar benende groeiende takken).
Dank voor je aanvulling. Blijkbaar heeft het tuinMeisje dat niet helemaal helder omschreven. Haar snoeiboek beschrijft de graden ten opzichte van de stam. Ongeveer 35 graden is de natuurlijke stand. Uitbuigen tot een stand van 70 graden is dan iets boven horizontaal.
Pingback: Homemade citroen-munt limonade - de Meisjes van de Moestuin
Pingback: Stoofpeertjes in witte port - de Meisjes van de Moestuin
Pingback: limoncello stoofpeertjes - de Meisjes van de Moestuin