limoncello koekjes
‘Mam, weet jij waar mijn OV-kaart is? Ik heb ‘m op de tafel gelegd en jullie hebben ‘m verplaatst. En nu is ‘ie weg. Kunnen jullie niet gewoon van mijn spullen afblijven?’ Zo stampvoette het oudste keukenKind nog voor het ontbijt. En het Meisje is ‘s morgens vroeg nooit op haar best. Ja, wel als ze met rust gelaten wordt maar dat is een onmogelijke vraag gebleken. Goed, als nu even niemand tegen haar zeurt kan ze weer herstellen. Vijf minuten rust, dat is alles wat ze wil.
‘Schat, wil je mijn blouses niet meer op die kleine hangertjes hangen? Nu heb ik een punt bij de schouder. En dat zou niet hoeven, als jij de grotere hangers zou gebruiken’. En weg is de sereniteit van het Meisje. Binnensmonds zegt ze de Man wat hij met zijn blouses kan doen. Bovendien, waarom hangt hij niet zélf z’n wasgoed op als hij het zoveel beter kan? Goed, goed, het Meisje zal wel kijken naar de hangers. Of ze echt zo klein zijn. Maar nu nog niet. Eerst even bijkomen. Met een kopje koffie misschien.
‘Mam, waar blijf je nou? Ik moet zo weg en ik heb nog geen ontbijt en brood voor school. En kun je ook even mijn flesje water omspoelen en opnieuw vullen?’ Tuurlijk, het jongste keukenKind moet ook een beroep doen op het Meisje. Op de vraag waarom het kind, een puber en per slot van rekening al heel zelfstandig, niet gewoon haar eigen brood kan maken komt het volgende antwoord: ‘ja maar, ik moet nog even wat leren en er is een filmpje wat ik nog even wil zien voordat ik ga en er zijn heel veel nieuwe appjes in de groepsapp van mijn klas. Die moet ik ook bekijken want anders mis ik misschien wat. Dat begrijp je toch wel?’ Goed, nog even geen rust en geen kopje koffie.
Ha! Ze zijn allemaal de deur uit. Rust. Koffie. Telefoon. O, ja, de telefoon gaat. Het is de vader van het Meisje. ‘De loodgieter komt vanmiddag langs maar ik ben er niet. Ik heb geregeld dat jij er bent. Om twee uur, niet vergeten hoor!’ Hmm.. ook goedemorgen. Het Meisje zal wat moeten schuiven in haar eigen agenda maar het lukt. Alleen met die koffie en rust nog niet. Inmiddels voelt het Meisje ook veel meer voor een flinke borrel in plaats van dat kopje koffie. Maar voor de lunch aan de drank gaan, dat is wel heel erg desperaat. Maar wacht! Ze heeft nog limoncello koekjes staan! Die kunnen best heel goed bij de koffie en koffie met een koekje kan altijd.
voor ongeveer 18 Limoncello koekjes:
200 gram amandelmeel – 200 gram suiker – 180 gram bloem – schil van 1 biologische citroen, geraspt – 50 ml limoncello – 1 theelepel vanille essence – 2 eieren
Verwarm de oven voor op 200 graden. Meng in een kom het amandelmeel met de suiker, citroenrasp en Limoncello. Voeg dan bloem, eieren en een snufje zout toe. Kneed tot een deeg. Verdeel het deeg in bolletjes van gelijke grote, leg ze op de met bakpapier beklede bakplaat. Strooi er een dun laagje suiker over en druk er met de botte kant van een mes een kruisje in. Bak de koekjes in ongeveer 15-20 minuten lichtbruin.
Gek op limoncello? Maak dan eens je eigen limoncello of de zomerse favoriet van de Meisjes: limoncello ijs
Ze zijn heerlijk!
Ik krijg alleen een nat deeg. Ik kan er dus geen mooie bolletjes van maken.
Maar dat maakt voor de smaak niet uit.
dankjewel!
Misschien met wat extra poedersuiker? Gebruiken net als meel.