gnocchi met spinazie en ricotta
Het meisje zit een beetje boos te wezen. Hoewel opvliegend van aard probeerde ze bij man en macht een aanval te onderdrukken. Het lukte, ternauwernood. Langzaam pratend, en duidelijk articulerend sprak ze de jongen van het ‘customer service center’ overdreven vriendelijk toe. Zonder enig effect. Hij bleef een voorgeprogrammeerde tekst herhalen. Hier was duidelijk sprake van een taalbarrière. Niet alleen merkbaar in het klant – leverancier verhaal, maar ook echt letterlijk. Waarom zitten al die service centra in de uithoeken van Nederland?
Oké, het Meisje weet dat ze zich nu op glad ijs bevindt, maar serieus. Ze snapt dat alles in de Randstad duurder is en daarom begrijpt ze volledig dat de telefonische dienstverlening zich daarbuiten bevindt. Alleen lijkt met de verhuizing de doos met ‘dienstverlening’ erop te zijn kwijtgeraakt. Het Meisje kon wel gillen van frustratie. Dat deed ze niet. Tegen beter weten in probeerde ze deze (bijna onverstaanbare) jongeling te vragen wat voor service er geboden kon worden. Geen. Er waren protocollen en levertijden. Dat die levertijden al met 3 weken overschreden waren, tsja, dat kon. Er stond immers in het protocol dat de levertijden maximaal 10 werkdagen waren maar nooit gegarandeerd. Hij kon er niets aan doen, het bleef een kwestie van afwachten.
Dus nu zit het keukenMeisje al 4 weken te wachten op onderdelen voor haar afwasmachine. Ze hoopt dat ze ooit nog aankomen. Ondertussen gaat de afwas op de ouderwetse manier. Wat betekent dat het Meisje zich beperkt tot makkelijke maaltijden met weinig potten en pannen. In dit geval komt er nog een extra eis bij: het moet om troostvoer gaan. Het Meisje heeft behoefte aan verwarming na zo’n ijskoude behandeling.
Natuurlijk gunt ze jullie niet zo’n loodzwaar gesprek. Maar een goed recept voor gnocchi met spinazie en ricotta kan iedereen wel waarderen toch? Zo’n (bijna) eenpansgerecht is goed voor de afwas en haar humeur. Hoewel een werkende afwasmachine dat nóg meer zou bevorderen, maar daarover geen garanties.
RECEPT
Voor 2-4 personen – ongeveer 30 minuten bereidingstijd in totaal
450 gram aardappel – 250 gram spinazie – 140 gram bloem + een beetje extra – 100 gram ricotta – 20 gram parmezaanse kaas + extra voor over de gnocchi – zest van 1 citroen – 1 ei – nootmuskaat – peper&zout – olijfolie
Kook de aardappelen gaar. Stamp ze, zonder schil, fijn. Niet met een staafmixer; het hoeft geen behanglijm te worden. Bak de gewassen spinazie in een pan met anti-aanbaklaag gaar. Er hoeft geen olie bij, roer af en toe om en je ziet de bladeren slinken. Je kunt ook eventueel het hete aardappelwater over de spinazie gieten. Laat dat een minuutje staan en wring de spinazie dan uit in een schone theedoek zodat er zo weinig mogelijk vocht meekomt. Hak de spinazie fijn en doe bij de aardappelen in een kom. Laat nu afkoelen. Doe er later de rest van de ingrediënten bij. Wees niet té zuinig met peper en zout en de nootmuskaat, er moet een beetje smaak aankomen. Meng alles goed.
Strooi nu wat bloem over je werkblad. Neem een grote lepel van het deeg en rol tot een dikke draad. Snij er gelijke stukjes af en rol die tot een balletje of probeer met een vork de vorm van gnocchi te maken (mislukte het Meisje jammerlijk). Breng ondertussen in een pan water aan de kook. Doe er een aantal gnocchi tegelijk in, hou het water aan de kook. Wanneer de gnocchi naar boven komen, ze ongeveer 10 seconden laten koken en daarna met een schuimspaan uit het water halen. Besprenkel met een beetje goede olijfolie. Herhaal dit tot alle gnocchi gekookt zijn. Serveer met pesto of simpel met olijfolie en goede parmezaanse kaas.
Misschien vind je dit recept van spinaziesalade met verse geitenkaas ook leuk om eens te proberen?
